Aν και το κυνήγι είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσει να υπάρχει στην σύγχρονη ζωή του ανθρώπου, έστω και με άλλη μορφή σήμερα είναι γνωστό ότι κάποιοι έχουν αντίθετη λογική. Αυτό βέβαια υπάρχει από πολλούς παράγοντες που έχουν σχέση με την σύγχρονη ζωή του ανθρώπου και με ότι αυτό συνεπάγεται πχ. σύγχρονος τρόπος ζωής.

Κάποιοι όμως σαν εμάς ως ρομαντικοί θέλουμε να συνεχίσουμε αυτή την αρχέγονη πράξη που για μας είναι μια επίγεια ευχαρίστηση. ‘Όμως βάση νέων δεδομένων που προκύπτουν από μια σειρά από πολιτικό οικονομικές αλλαγές της χώρας ίσως να πρέπει να μας κάνουν να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα..

Οι ολοένα και περισσότερες αποκρατικοποιήσεις δίνουν το έναυσμα για σκέψεις σε ένα άλλο μοντέλο κυνηγίου. Όταν η γη προς κυνηγετική διάθεση μειώνεται παρατηρείται συνωστισμός με ότι αυτό συνεπάγεται. Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι το σενάριο προχωρά προς μια κατεύθυνση ποιο ελεγχόμενου κυνηγίου σε κάποιες περιοχές που θα διατηρούν ένα οικοσύστημα σε αρμονία, με εμπλουτισμούς θηραμάτων καλλιέργειες και γενικώς μια απείρου κάλους από χλωρίδα περιοχή, δεν θα ήταν το καλύτερο σενάριο αλλά ούτε και το χειρότερο.

Σαφώς οι περισσότεροι πιστεύουμε στο παραδοσιακό κυνήγι που γνωρίζουμε τα τελευταία χρόνια, αλλά όπως προείπα όλοι αφουγκράζονται ένα αέρα μετάβασης του υπάρχων μοντέλου σε όλους τους τομείς ακόμα και στο κυνήγι. Το κράτος ζητά κεφάλαια και προσπαθεί να διαθέσει κάθε κρατική περιουσία που έχει προς εκμετάλλευση, ένα από αυτά είναι και φυσικός πλούτος ο οποίος μπορεί να διατεθεί για τον λεγόμενο εσωτερικό αγροτουρισμό. Σήμερα πάρα πολλές επιχειρήσεις στο εξωτερικό ασχολούνται με αυτό κομμάτι. Το κυνήγι πλέον σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες έχει πάρει επιχειρηματική μορφή. Ο κόσμος φεύγει σήμερα περισσότερο από την χώρα μας σε σχέση με πριν από 20 χρόνια που λίγοι είχαν στο μυαλό τους το εξωτερικό σαν κυνηγετικό τουρισμό. Αλήθεια πόσες χιλιάδες ευρώ για άλλη μια φορά φεύγουν από την χώρα χωρίς να τα εκμεταλλευόμαστε εγχώρια. Σήμερα το μήνυμα που έχω δώσω είναι ότι πρέπει όλοι να στηρίξουμε τις εγχώριες επιχειρήσεις π.χ. αγορά ελληνικού μπίμπερ ή αγορά ελληνικής ένδυσης.

Τι ‘όμως είναι αυτό που κάνει κάποιους να ταξιδεύουν στο εξωτερικό για κυνήγι;

Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ένας πολλαπλός συνδυασμός πραγμάτων, ο βασικότερος όμως λόγος που μας οδηγεί να ταξιδέψουμε στο εξωτερικό είναι ότι δεν έχουμε λύση εγχώριου οργανωμένου και ποιοτικού κυνηγίου. Επίσης τα διαφορετικά θηράματα που μπορούμε να κυνηγήσουμε αλλά και ο αριθμός τους που είναι μεγαλύτερος σε σχέση με εδώ λόγο της σωστής και σοβαρής δουλειάς ιδιωτών και κράτους μας οδηγούν στο να ταξιδέψουμε εκτός. Πριν λίγες μέρες ο Πρόεδρος της Ρωσίας Β.Πούτιν σε συνέντευξη του στο Outdoor Life το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα Αμερικάνικα περιοδικά που ασχολείται με το κυνήγι και την φύση παραχώρησε συνέντευξη και ανάφερε πόσο πλούσια και ποικιλόμορφη είναι η πανίδα της χώρας του πόσα διαφορετικά είδη μπορούν να κυνηγηθούν αλλά και το πόσο σημαντικός είναι οικονομικά στην χώρα του ο κυνηγετικός τουρισμός.

Εδώ όμως εμείς τι κάνουμε ; μάλλον τίποτα. Γιατί το λέω αυτό διότι όλοι κάνουμε την προετοιμασία μας αγοράζοντας νέο εξοπλισμό βελτιώνουμε τα όπλα μας, αγοράζουμε νέο σκύλο αλλά το θέμα είναι στο τέλος γευόμαστε την χαρά ενός καλού κυνηγετικού πρωινού.

Δυστυχώς οι πληθυσμοί των εγχώριων θηραμάτων είναι πολλοί μικροί και δεν γίνεται και κάτι ουσίας προς αυτήν την κατεύθυνση. Με ορτύκια περδικούλες αλλά και φασιανούς μουδιασμένους από το κλουβί ούτε κυνηγετικός σκύλος φτιάχνεται αλλά ούτε και εσωτερικός τουρισμός και κίνηση θα υπάρξουν. Το κράτος είτε άργησε είτε δεν ενδιαφέρθηκε για αυτόν τον τομέα, και τα αποτελέσματα φαίνονται από το πόσο ζημιογόνες είναι αυτήν την στιγμή οι ΕΚΠ. Αν όμως τα σενάρια που ακούγονται για αποκρατικοποιήσεις τέτοιων περιοχών βγουν αληθινά, αυτό μπορεί να φέρει μια καλύτερη ποιότητα κυνηγίου στις ΕΚΠ, αλλά με μεγαλύτερο κόστος από το υπάρχον. Σίγουρα δεν θα είναι για όλους εύκολο, αλλά και από την άλλη πλευρά σήμερα πολλοί αδυνατούν να συνεχίσουν αυτή την δραστηριότητα γιατί και με τα νέα οικονομικά δεδομένα το κυνήγι έχει το κόστος του.

Το θέμα είναι οι εναπομείναντες που πληρούν τις προϋποθέσεις να έχουν την δυνατότητα εγχώρια να ασκούν το χόμπι τους και τα χρήματα που ξοδεύουν να μένουν στον τόπο μας που τόσο τα χρειάζεται για να καλύψει τα λάθη κάποιων. Σίγουρα μια ποιο ιδεώδες πρόταση θα ήταν η πολιτεία να έδινε αυτήν την αρμοδιότητα στους κυνηγετικούς συλλόγους με κάποιο είδος μισθώματος κρατικής Γής. Πραγματικά θα ήταν ευχής έργον το οποίο ως μοντέλο υπάρχει σε άλλες χώρες και έχει αποδώσει. Δυστυχώς όμως εδώ σε αυτόν τον τόπο είμαστε μερικές φορές κατά της χρυσής τομής. Από την απαγόρευση του κυνηγίου σε ολοένα περισσότερες περιοχές και οδηγώντας κάποιους λόγω κρίσης και νέων δεδομένων να κυνηγούν στο playstation, προτιμώ το κυνήγι σε κάποια ελεγχόμενη και ποιοτική κυνηγετική περιοχή.

Φιλικά

Βαρνάβα Μαίρη.