Η 20η Αυγούστου και της φετινής χρονιάς δεν μας επιφύλασσε καμία ιδιαίτερη έκπληξη. Όλα κύλησαν όπως συνήθως κυλούν τις τελευταίες χρονιές. Λίγα ορτύκια, λίγα τρυγόνια και πολλοί απαίδευτοι κυνηγοί. Αυτά συμβαίνουν σχεδόν κάθε χρόνο και η 21η Αυγούστου μας βρίσκει όλους λίγο πολύ να μεμψιμοιρούμε και να συζητάμε για την καταραμένη μας φτώχια (κυνηγετική και όχι μόνο), για τους «άλλους» τους …άσχετους (όχι βεβαία για εμάς).
Θα μου πείτε βεβαία και τι θα μπορούσε να γίνει; Πολλά φίλοι μου, πάρα πολλά, με καλή διάθεση, στόχους, διάρκεια, σύνεση και τομές. Τομές σε πολλά πράγματα μα κυρίως στα δικά μας κυνηγετικά ζητήματα.
Αν και δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω το κυνηγετικό status της υπόλοιπης υφηλίου, είμαι όμως σε θέση να γνωρίζω το status αρκετών «προηγμένων» κυνηγετικά χωρών και σας διαβεβαιώ ότι σε καμία από αυτές τις «προηγμένες» κυνηγετικά χώρες, δεν έχει κανένας την ευχέρεια να ασελγεί και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση στην φύση, με 150 Ευρώ.
Όλοι μας καταλαβαίνουμε ότι η όλη κυνηγετική δομή έχει αλλάξει. Πλέον για να υπάρξούν οι κάποτε αυτονόητες προϋποθέσεις κυνηγίου, χρειάζονται και τεκμηριωμένες επιστημονικές μελέτες, αλλά και μια σειρά από διαχειριστικά και αλλά μέτρα τα οποία κοστίζουν και κοστίζουν πολλά. Η ανάγκη λοιπόν χρημάτων είναι αυτή που κατά την άποψη πολλών -μέσα σε αυτούς και εγώ- έχει εγκλωβίσει και δεν αφήνει τα περιθώρια στους ιθύνοντες να ξεχωρίσουν την ήρα από το στάρι.
Έχοντας ανάγκη τα 65 περίπου Ευρώ του κάθε κυνηγού για να μπορέσουν να γίνουν όλα όσα παραπάνω αναφέραμε, ανεχόμαστε στους κόλπους μας τον οποιονδήποτε έχει περάσει επιτυχώς το «δυσκολότατο» τεστ των 10 ερωτήσεων, αλλά ακόμα και όλους εμάς που δεν έχουμε περάσει ούτε καν αυτό. Και ρωτώ; πρέπει να θεωρείται κυνηγός αυτό ο οποίος έχει απαντήσει σωστά στην ερώτηση «Πού κατασκευάζει τη φωλιά της η πεδινή πέρδικα;» όταν την ίδια στιγμή στην Γερμάνια χρειάζεσαι δυο χρόνια θεωρητικής και πρακτικής εκπαίδευσης για να πάρεις το κυνηγετικό δίπλωμα;
Ξέρετε φίλοι μου όλα αυτά που καθημερινά συναντούμε στους κυνηγότοπούς μας φωνές, προστριβές, τραυματισμούς, φθορές ξένων περιουσιών, λαθροθηρία και ένα σωρό άλλα παρεμφερή, δεν τα φέρνει η κακία η ώρα, εμείς οι κακοί και απαίδευτοι κυνηγοί τα φέρνουμε και τα προκαλούμε.
Πέρα απ’ όλα αυτά στην χώρα μας έχει τα τελευταία χρόνια επικρατήσει και η άποψη που λέει ότι το κυνήγι κάνει καλό στην υγεία, συγχέοντας το κυνήγι με την πεζοπορία ή άλλες outdoor δραστηριότητες. Έτσι έγινε της μοδώς να δίνουμε 150 ευρώ, να παίρνουμε και ένα όπλο και … «οποίον πάρει ο χάρος» που λέει και ο σοφός λαός μας. Επιτέλους κύριοι άλλο το όπλο και άλλο το σταν πεζοπορίας, η πεζοπορία όπως και πολλά άλλα αθλήματα κάνουν καλό στην υγεία, αλλά το κυνήγι είναι άλλο! Είναι φιλοσοφία; Είναι σύνδρομο; Είναι ανάγκη; Είναι ένστικτο; Ότι και να είναι, είναι κάτι διαφορετικό για τον καθέναν μας.
Σήμερα στην χώρα μας έχουμε «καταφέρει» να έχουμε περίπου 250 χιλιάδες κυνηγούς με σταθερά φθίνουσα πορεία, μιας και στην Ελλάδα το να είσαι κυνηγός είναι για την κοινή γνώμη ελάττωμα και όχι αδίκως, αφού αυτή η εικόνα βγαίνει προς τα έξω με όλα τα «κατορθώματα» μας. Γιατί στην Γαλλία, στην Αγγλία, στην Γερμανία, στις Η.Π.Α. και σε πολλές άλλες χώρες οι κυνηγοί είναι μια υπολογίσιμη ομάδα και το κυνήγι χρησιμοποιείται ακόμα και σε προεκλογικούς αγώνες για να φτιάξει το προφίλ πολλών υποψηφίων;
Θα μπορούσα να συνεχίσω αρκετά ακόμα την γκρίνια μου για το επίπεδο μας, όμως το μόνο που θα καταφέρω είναι να γίνω -αν ήδη δεν έχω γίνει- κουραστικός. Μοναδικό συμπέρασμα μετά απ’ όλα αυτά φίλοι μου είναι, ότι με αυτά και αυτά έχουμε φτάσει εδώ που έχουμε φτάσει και αν γρήγορα δεν παρθούν κάποια μέτρα, θα φτάσουμε στο σημείο να έχουμε κυνηγούς, όμως να μην έχουμε κυνήγι!!!
Καλή και ασφαλής κυνηγετική περίοδο
Διομήδης Τσομώκος
Επιτέλους πρέπει να γίνει συνειδητό ότι η περιφρούρηση, η διαχείριση και καταμέτρηση, δεν είναι μόνο δουλειά των κυνηγετικών Οργανώσεων, άλλωστε όλοι μαζί κάνουμε αυτό που λέγεται Οργάνωση.
Η διατήρηση της κυνηγετικής πράξης αφορά όλους μας. Ας σταματήσει ο ¨ωχ αδελφισμός¨. Πρέπει να αλλάξουμε συνήθειες διότι τα πράγματα έχουν αλλάξει, παρατηρήστε στο εξωτερικό σε τι επίπεδο βρίσκεται η πανίδα.
Κάποτε το έβλεπαν λίγοι που είτε ταξίδευαν, είτε ζούσαν εκεί, σήμερα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ΤV, DVD, INTERNET, μας δίνουν ζωντανά πρότυπα και ανθρώπους με αξίες και σεβασμό στο περιβάλλον και βέβαια αυτά τα άτομα είναι από την κυνηγετική οικογένεια μας.
Χωρίς πανίδα τα πάντα θα αλλοιωθούν. Τα όπλα θα μεταλλαχθούν αποκλειστικά για Skeet και Τrap. Oι σκύλοι από βοηθοί στο κυνήγι θα καταλήξουν μόνο για καλλιστεία και καναπέδες και το κυνήγι θα καταντήσει να ασκείται ίσως σε κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι στον υπολογιστή.
Προτού όμως να δούμε όλα αυτά τα ¨σημεία των καιρών¨, καλό είναι άμεσα να αλλάξουμε συνήθειες και κάθε φορά που γυρνάμε από τον περίπατο μας στο Δάσος να καταγράφουμε των αριθμό συναντήσεων με το άγριο θήραμα.
Σήμερα η έλλειψη αυτών των στοιχείων είναι η αιτία που επιβλήθηκαν πολλές και αναίτιες απαγορεύσεις στο κυνήγι, που βασίστηκαν σε ατεκμηρίωτες εκτιμήσεις σχετικά με τον αριθμό των υπάρχων θηραμάτων.
Πρόταση μου κάθε νέα σαιζόν όταν εκδίδονται οι άδειες οι υπάλληλοι των συλλόγων να ζητούν της προηγούμενης χρονιάς το ερωτηματολόγιο συμπληρωμένο.
Είναι αναγκαίο να στηρίξουμε το πρόγραμμα Άρτεμης γιατί είναι αυτό που θα μα εξασφαλίσει στο μέλλον το κυνήγι.
Κυρίες και Κύριοι το σύνθημα είναι ¨¨Καταγράφουμε για να έχουμ娨 .
Καλή συνέχεια για φέτος
Μαίρη Βαρνάβα
