Πριν από λίγο καιρό διάβαζα σε ένα από τα κυνηγετικά έντυπα, για τον τρόπο με τον οποίο παίρνονται σοβαρότατες αποφάσεις για το κυνηγετικό μας μέλλον από τις γενικές συνελεύσεις των κυνηγετικών μας συλλογών. Χαρακτηρίστηκα το άρθρο ανέφερε την περίπτωση κυνηγετικού συλλόγου στον οποίο ψηφίσαν την μία Κυριακή περισσότεροι από 1300 κυνηγοί, ενώ στην γενική συνέλευση η οποία έγινέ μετά από 10 μέρες και έλαβε σοβαρότατες αποφάσεις, συμμετείχαν μόλις και μετά βίας 19 μέλη. Θα μου πείτε η κατάσταση αυτή δεν είναι σημερινή, ούτε άγνωστη, είναι κάτι που πλέον έχουμε σχεδόν όλοι μας αποδεχτεί!
Τα παραδείγματα όπως το παραπάνω είναι πάρα πολλά και ακόμα χειρότερα, μάλιστα σε πρόσφατες εκλογές κυνηγετικού συλλόγου επιστρατεύτηκαν πολλαπλές πολιτικές δυνάμεις για να «βοηθήσουν» τους «κυνηγούς» υποψηφίους. Πέρα από τα κωμικοτραγικά φαινόμενα, οι υποψήφιοι να περιπολούν και μαζεύουν τον οποιοδήποτε ομοίαζε με κυνηγό ή να τραβούν με το «ζόρι» από τις ταβέρνες Κυριακάτικα κάποιους γνωστούς και φίλους.
Δεν σας γεννιόνται όμως εύλογες απορίες πως την μια Κυριακή μαζεύονται χίλιοι νοματαίοι και την άλλη καμιά δεκαριά; Πως γίνετε αυτό και ποίοι είναι οι παράγοντες που διαμορφώνουν ή θέλουν να υπάρχει αυτή την κατάσταση;
Τα πράγματα είναι πολύ απλά όσο και αν θέλουμε να βρούμε διαφορές δικαιολογίες για πράγματα που δυστυχώς δεν κρύβονται. Το βασικό είναι η κατάληψη της καρέκλας και μετά…βλέπουμε.
Υπάρχουν λοιπόν κάποιοι που συνήθως είναι οι ίδιοι με μικρές αλλαγές ρολών, οι οποίοι συνήθως για δεκαετίες «καθοδηγούν» τους κυνηγετικούς συλλόγους. Ο μέγας αγών γίνεται μέχρί να αποκτηθεί η πλειοψηφία στο Δ.Σ. μετά σιγά σιγά και μην έχοντας πολλά περιθώρια, η μειοψηφία σιωπηρά αποχωρεί και η δημοκρατικά εκλεγμένη πλειοψηφία αλωνίζει. Φτάνει δε στο ύψιστο δημοκρατικό αποτέλεσμα να παίρνει αποφάσεις για 2000 μέλη με 10 παρόντες, μιας και το καταστατικό το προβλέπει. Θα μου πείτε τι φταίει το κάθε συμβούλιο για την μη συμμετοχή των μελών του; Τότε τοις πταιει; Μάλλον φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από τα Δ.Σ.!
Πολλοί είναι αυτοί που έχουν εκφράσει την πεποίθηση ότι εσκεμμένα κάποιες αποφάσεις παίρνονται κεκλεισμένων των θηρών, όμως και έτσι να μην είναι δεν θα πρέπει οι ιθύνοντες να εξυγιάνουν την νοσηρή αυτή κατάσταση και αν η εξυγίανση δεν ξεκινήσει από το κυνηγετικό κύτταρο πώς να φτάσει στο κεφάλι;
Το δικό μας υδροκεφαλικό σύστημα με συγκεντρωμένες εξουσίες σε ομοσπονδίες και συνομοσπονδία, οι οποίες βεβαία εκλέγονται μέσα από την «λαϊκή» βούληση, ίσως θα πρέπει να αλλάξει. Τα μέτρα που πρέπει να παρθούν λίγο πολύ είναι γνωστά, θέληση χρειάζεται και απαγκίστρωση από τον οικονομικό βρόχο τον οποίο εδώ και καιρό έχουμε περάσει στο λαιμό μας. Άμεσα θα πρέπει να παρθούν μέτρα για τους αδιάφορους και απαίδευτους κυνηγούς με οποίο και αν είναι το κόστος.
Όπως και πάλι μέσα από αυτή την στήλη έχω γράψει αν γρήγορα δεν παρθούν κάποια μέτρα, θα φτάσουμε στο σημείο να έχουμε κυνηγούς, όμως να μην έχουμε κυνήγι!!!
Διομήδης Τσομώκος
