Η έλλειψη επαφής της κυνηγετικής ηγεσίας με την κυνηγετική βάση είναι η κύρια αιτία για την δημιουργία του ανώτερου φαινόμενου, το οποίο λειτουργεί ως πελατειακός σύνδεσμος, άτυπη διοίκηση και επικοινωνία.
Οι Μουλάδες στελεχώνουν την διοικητική βάση των Ομοσπονδιών, είναι μέλη ΔΣ κυνηγετικών συλλόγων κλπ με πλήρη εξάρτηση και υπάκουη στις επιταγές της εξουσίας.
Κατά βάσει χαμηλού πνευματικού – μορφωτικού επιπέδου με «έμφυτο ταλέντο στην διαπλοκή και στις μηχανορραφίες». Είναι λαϊκοί θεωρητικοί, στο βαθμό όπου «παπαγαλίζουν» τα επιχειρήματα περί κυνηγιού των «ειδικών του κλάδου».
Γνωρίζουν τα πάντα περί θήρας ενώ στην πραγματικότητα είναι αδαείς.
Οι Δημόσιες σχέσεις τους, στο κυνηγετικό «γίγνεσθαι» είναι εκτενείς και εμπεριστατωμένες δίνοντας τους την δυνατότητα να κινούν τα νήματα της εξουσίας.
Εάν κάποιος πάει σε εκλογές ομοσπονδιών θα καταλάβει ακριβώς τι εννοώ.
Στην πραγματικότητα λειτουργούν ως ασπίδα προστασίας στην κυνηγετική εξουσία την οποία έχουν ανάγει σε ύψιστο θεσμικό παράγοντα. Πρακτικά αποτελούν τους «κόλακες της αυλής».
Το καθεστώς των Μουλάδων έχει βαθιές ρίζες στην οργανωτική δομή των κυνηγετικών οργανώσεων και όσο υπάρχουν θα απομυζούν το κυνήγι διότι δεν ενδιαφέρονται για το κυνήγι αλλά για την δική τους «κυνηγετική δραστηριότητα». Η δε εξουσία πολλές φορές λειτουργεί προστατευτικά καλύπτοντας άνομες συμπεριφορές και πράξεις υπέρ τους.
Η διοικητική οργάνωση των κυνηγών όπως είναι δομημένη χαρακτηρίζετε εν μέρει από την ανοχή εκ μέρους της πλειοψηφίας των Ελλήνων κυνηγών οι οποίοι απέχουν από όλα τα τεκτενομενα και εν γένει από την αλαζονεία και εκμετάλλευση αυτής της ανοχής από την κεντρική εξουσία. Η κυνηγετική εξουσία είναι έτσι δομημένη ώστε να αποβάλλει την πλειονότητα των Ελλήνων κυνηγών από τα κέντρα λήψεως των αποφάσεων.
Η αιτία δημιουργίας του ανωτέρου φαινομένου είναι ο απολυταρχικός συγκεντρωτισμός της διοικητικής κυνηγετικής πυραμίδας η οποία θυμίζει άλλου τύπου οργανώσεις. Ο εκδημοκρατισμός θεσμικά της ελληνικής κυνηγετικής οικογένειας είναι ανύπαρκτος. Πάντα κάνουν μνεία οι κυνηγοπατέρες μας για τους 250.000 Έλληνες κυνηγούς, αλλά αυτοί πουθενά δεν συμμετέχουν και πουθενά δεν λαμβάνεται υπόψη ο λόγος τους. Η δημοκρατία κεκλισμένων των θηρών ιστορικά έχει παρέλθει προ πολλού.
Εάν ο Έλληνας κυνηγός επιθυμεί να δει ένα καλύτερο «κυνηγετικό μέλλον», ιδίως για τα παιδιά του θα πρέπει να ενημερωθεί πρώτα και υστέρα να αναζητήσει την πηγή της κυνηγετικής του φτώχειας. Η ενημέρωση του είναι αδύνατη από τον στρατευμένο επαγγελματικό Τύπο τον οποίο έχουν στην διάθεση τους για να «τα κόβουν και να τα ράβουν όλα στα μέτρα τους».
Κατά την γνώμη μου μερίδιο της ευθύνης έχουμε όλοι μας, όμως η αποκλειστική ευθύνη βαρύνει την κεντρική εξουσία όχι για αυτά τα οποία έχουν κάνει αλλά γι΄ αυτά τα οποία δεν έχουν πράξει εδώ και τόσα χρόνια και ούτε πρόκειται να πράξουν. Και δεν πρόκειται ποτέ να πράξουν διότι απλά δεν είναι κυνηγοί αλλά επαγγελματίες του είδους.
Ιστιαία 08/01/2010
Γιάννης Σκιαθίτης
1.Ο Μουλάς ή ορθότερα Μολλάς είναι θρησκευτικός (μουσουλμανικός) τίτλος. Απονέμεται από τους Άραβες και Τούρκους στους σεΐχες, νομοδιδασκάλους και γενικότερα σε κάθε "πεπαιδευμένο" ασχολούμενο με τη μελέτη των ιερών βιβλίων που ευδοκιμεί σε έργα της μουσουλμανικής πίστεως.
 της θεάς Αρτέμης.){kind=link}