Διαβάζοντας
από τον τίτλο του άρθρου μας αυτού σίγουρα θα σας φανεί γνωστός. Το πρώτο άρθρο
με τον παραπάνω τίτλο είχε σαν θέμα σχολιασμού την διαφορά μεταξύ θεωρίας και
πράξης στο κυνήγι αλλά και πως οι απόψεις και οι μεγαλοστομίες περί κυνηγετικής
παιδείας ως δια μαγείας ξεχνιούνται όταν φτάνουμε στο χώρο του κυνηγίου. Το τραγελαφικό βέβαια του πρώτου άρθρου μας ήταν
ότι πραγματικά αναφερόμασταν σε δάσκαλο όποτε όπως καταλαβαίνετε η παραπάνω
παροιμία ταίριαζε ¨γάντι¨ .
Και
στο περιστατικό που σήμερα θα σας περιγράψουμε το δάσκαλε που δίδασκες
ταιριάζει γάντι αν και δεν ξέρουμε το ακριβές επάγγελμα του ¨κυρίου¨ που θα
ασχοληθώ.
Μια
ωραία λοιπόν ημέρα και ενώ εγώ και ο συνκυνηγός μου είχαμε από νωρίς
φτάσει στον τόπο που θα κυνηγούσαμε
πέρδικες είδαμε άλλα δυο αυτοκίνητα με διαφορά λίγων λεπτών να φτάνουν κοντά μας και να σταματούν δίπλα μας.
Αν
και ήταν αρκετά νωρίς και το λιγοστό φως δεν επέτρεπε πορεία στο βουνό με
έκπληξη είδαμε την μια παρέα να κατεβαίνει από το αυτοκίνητο και να ετοιμάζεται
να ξεκινήσει αμέσως κατέβηκα από το δικό μας αυτοκίνητο και τους καλημέρισα.
Όμως αντί για καλημέρα άκουσα κάτι σαν γρύλισμα και αφού μου γύρισαν την πλάτη
άρχισαν βιαστικά να ανεβαίνουν το βουνό. Τότε και ενώ είχα συνέλθει από την απαράδεκτη
συμπεριφορά τους άκουσα έναν από την άλλη παρέα να λέει ¨ρε που πάνε οι
μα…κες ακόμα δεν έκραξαν τα πουλιά και
δε βλέπεις να περπατήσεις και αυτοί φύγανε; ¨
Αμέσώς
μετά με πλησίασε και μου είπε καλά δεν ντρέπονται αφού εσείς ήσασταν πρώτοι εδώ ξεκίνησαν χωρίς πρώτα να
συνεννοηθούνε.
΄Τι
να το κάνω φίλε μου΄ του αποκρίθηκα υπάρχουν κάποιοι ΄ξύπνοι΄ που πάνε να τις
βρουν στον ύπνο¨ του είπα.
Το
τι συνέβη στο υπόλοιπο της ημέρας δεν έχει και τόσο ενδιαφέρων αυτό που συνέβη
ακριβώς μια εβδομάδα αργότερα όμως έχει.
Ακριβώς
λοιπόν να μια βδομάδα μετά στο ίδιο σημείο συνέβησαν περίπου τα ίδια γεγονότα.
Εγώ
και ο συγκυνηγός μου βρισκόμασταν πάλι εκεί από νωρίς όταν πάλι είδαμε ένα
αυτοκίνητο να μας πλησιάσει βιαστικά είδαμε τότε το γνωστό φίλο και από την
προηγούμενη εβδομάδα να φτάνει εκεί να κατεβαίνει γρήγορα και χωρίς να πει λέξη
να ανεβαίνει βιαστικά το μονοπάτι.
Εγώ
με τον συγκυνηγο μου απέναντι μείναμε να κοιτάμε ο ένας απορημένα τον άλλον
μιας και από μας έφερε σε αυτήν την αμηχανία ήταν αυτός που ακριβώς ανέβαινε
βιαστικά το βουνό δεν ήταν αυτός που το
είχε κάνει πριν μια βδομάδα αλλά αυτός που τον είχε κατακρίνει και τον
χαρακτηρίσει με ένα σωρό κοσμητικά επίθετα.
Είναι
αισχρό άνανδρο και αντικυνηγετικό όταν κάποιος έχει την παραπάνω συμπεριφορά και κατακριτέα από όλους μας. Όταν όμως εμείς
έχουμε αυτή την συμπεριφορά απλά πιάσαμε τους άλλους στον ύπνο και εμείς ήμασε
οι ¨ξύπνιοι¨.
