Χρονογράφημα του
Επαμεινώνδα Τουλίτση
Επιτέλους πλησιάζει η ώρα της έναρξης του κυνηγιού. Γι’
ακόμη μια χρονιά το ηθικό μας αναπτερώνεται, τα όνειρα γίνονται σχέδια, άσχετα
αν πολλά από αυτά τα σχέδια θα μείνουν όνειρα, εμάς δεν μας απασχολεί. Αρκεί
που πλησιάζει αυτή η μέρα. Επιτέλους ξημερώνει 20 Αυγούστου, άλλοι εδώ, άλλοι
εκεί, πανέτοιμοι περιμένουν με το ξημέρωμα να δουν αν κάποια απ’ τα φθηνά
όνειρα τους θα γίνουν πραγματικότητα. Κάποιες αραιές τουφεκιές σε κρατούν σ’
εγρήγορση, όμως πουλί πετάμενο στον ορίζοντα δεν φαίνεται. Αν μάλιστα έχουν
περάσει και τα δεύτερα «αντα», τα μάτια σου μυρμηγκιάζουν προσπαθώντας να
διακρίνεις κάτι στον ορίζοντα. Λες δεν βαριέσαι κάτι συνέβη σήμερα ίσως
αύριο…..Πας στο περίπτερο, παίρνεις το
κυνηγετικό περιοδικό, και γεμίζει το πονεμένο μάτι σου θηράματα, σκύλους και
όπλα, μετά από δύο ώρες πρωινής υπομονής.
Και κυλάν οι μέρες στο ίδιο μοτίβο, κι ο καιρός και
σκέφτεται ας αρχίσω ξανά τις εξόδους με τα κυνηγόσκυλα, γιατί τελικά μόνο ο λαγός
μας έμεινε. Και φτάνει η μέρα του λαγού κι αρχίζεις να βασανίζεσαι. Που να πάμε
αύριο. Στα έλατα μήπως βρέχει, στα πουρναροτόπια μήπως έχει πολύ κόσμο. Πάντα
έχεις στο νου σου το ενδεχόμενο της
φόλας, που κοντεύει να σου γίνει σύνδρομο. Τελικά το πρωί κοιτάς τον ουρανό,
βαριά τα σύννεφα που τον σκεπάζουν, αποφασίζεις να πας πιο χαμηλά στα
μεσοβούνια. Αμ’ έλα που την ίδια σκέψη με σένα έχουν κάνει καμία εκατοστή
παρέες της περιοχής, της πρωτεύουσας, του νομού και κάποιων δήμων της Αττικής.
Και τώρα τι γίνεται. Λες θα βρω καμία άκρη τα σκυλιά είναι τυπικά, δεν ενοχλώ,
δεν θα μ’ ενοχλήσουν. Κι αν τύχει και βγάλουν κάνα λαγό και τον πάρουμε στο
πέταγμα έχει καλώς. Τα κακώς δεν θέλεις να τα σκέφτεσαι τέτοια ώρα, είπαμε τα
πάντα στη ζωή είναι η ελπίδα, χωρίς αυτήν είμαστε χαμένοι. Άλλωστε το τρίπτυχο
ζω –ελπίζω - κυνηγώ όπως και να το κάνουμε είναι αλληλένδετα για εμάς.
Παγώνεις
μισή ώρα πριν ξημερώσει στον τόπο που θα κυνηγήσεις, βλέπεις ότι το μέρος έχει
γίνει πλατεία Ομόνοιας από τους κυνηγούς που ανεβαίνουν με τ’ αυτοκίνητα στο
βουνό, χώρια τους άλλους που έχουν κατασκηνώσει από την προηγούμενη μέρα και θα
χρειαστούν μηχανικό για τα φρένα τους που πατάνε για να δείξουν την παρουσία
τους για να μη πλησιάσει άλλος κυνηγός, λες έχει ο Θεός και για μας και
περιμένεις την κατάλληλη στιγμή να κατεβάσεις τα σκυλιά σου.
Δεν
πρόλαβα να κατεβάσω τα σκυλιά κι άρχισε να’ άρχεται ένα μπουρίνι από βοριά μεριά. Δεν πρόλαβα να καταραστώ την τύχη μου
και βλέπω αυτοκίνητα κυνηγών να επιστρέφουν. Μαζί άρχισαν να’ άρχονται οι
πρώτες ψιχάλες απ’ το μπουρίνι που αν δεν με απατάει η μνήμη μου πρέπει να
είναι το δέκατο μέσα σε δεκαπέντε μέρες. Ξανάβαλα τα σκυλιά στο αυτοκίνητο και
ξεκίνησα σε αναζήτηση του πλησιέστερου χωριού. Δεν άρχισα να διαμαρτύρομαι για
τον καιρό γιατί σκέφτηκα ότι δεν θα πάμε χαμένοι, ευτυχώς υπάρχουν και τα
σαλιγκάρια και μην ξεχνάμε τα μανιτάρια και τα ραδίκια.
Άντε και του χρόνου παιδιά, να’ μαστέ καλά με καλό
χειμώνα και καλά κυνήγια. Ας είναι και τσίχλες!!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Για κάθε απρόοπτο καιρικό φαινόμενο τα παράπονα
στην Ε.Μ.Υ.
