Edward Laverack
(1798-1877)
Απόδοση Μ. Βαρνάβα από το βιβλίο ¨THE SETTER¨ (1872)
O Edward Laverack γεννήθηκε το 1798, ορφανός από μικρή ηλικία μεγάλωσε μαζί με τον θειο του έναν βιοτέχνη στο Manchester, αγαπούσε πολύ τα σπορ και σε νεαρή ηλικία είχε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα ύστερα από πτώση από ένα πολύ ψηλό δένδρο όπου έσπασε το πόδι του, αυτό το ατύχημα θα τον ενοχλούσε σε ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή του.
Ο Laverack σε ηλικία 14 χρόνων άρχισε να πηγαίνει για κυνήγι μαζί με τον θειο του. Ενώ η μεγάλη επιθυμία του ήταν να φύγει στο εξωτερικό για να κυνηγήσει μεγάλα ζώα.
Σε ηλικία 18 ετών έχασε τον θειο του ο οποίος του άφησε μια ικανοποιητική περιουσία όμως εκείνος αποφάσισε να μην ασχοληθεί με τις επιχειρήσεις του θειου του αλλά να ασχοληθεί με το πάθος του, το κυνήγι. Αγαπώντας πολύ τα ζώα και ιδιαίτερα τα σκυλιά, θα δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα setters και θα διαθέσει όλο του τον χρόνο στο να ψάχνει τα καλύτερα αίματα. Για να φτάσει στον σκοπό του ταξίδευε σε όλη την χώρα και τελικά αγόρασε από τον κληρικό HARISSON ο οποίος είχε δική του κλειστή εκτροφή για 35 χρόνια, τα πρώτα του 2 setters την ΟLD MOLL την οποία όταν πρωτοείδε είπε ότι δεν είχε δει πιο τέλειο είδος και τον PONTO.
Ξεκίνησε διασταυρώνοντας την ράτσα του και έτρεχε παντού όπου άκουγε για κάποιο καλό σκυλί, πήγαινε για να το δει αλλά και για να το δοκιμάσει. Επειδή όμως δεν ήταν τόσο ευχαριστημένος από τα αποτελέσματα αποφάσισε να σταματήσει να εισάγει ξένο αίμα έτσι ώστε να αναπαράγει τα ζώα της δικής του εκτροφής.
Με αυτόν τον τρόπο θα καλυτερέψει την δική του γραμμή φτάνοντας στο σημείο της τελειότητας, στόχο τον οποίο είχε θέση εξαρχής έχοντας σαν οδηγό και μοντέλο την φύση, τόσο ως προς τα ζευγαρώματα που έκανε, με σκοπό να αποκτήσει μια ομοιοτυπία ανάλογη με αυτή ορισμένων ζώων και κυρίως με των αιλουροειδών που ως γνωστό διαθέτουν ελαστικότητα, χάρη και ευχέρεια κινήσεων.
Η μεγάλη του επιθυμία ήταν να διατηρήσει την εκτροφή του με καθαρότητα αιμάτων. Το βιβλίο THE SETTER το έχει αφιερώσει στον Purcel Llewellin αναφέροντας ¨Αυτές οι γραμμές αφιερώνονται από τον ειλικρινά φίλο του Edward Laverack στον R.LI Purcel Llewellin,που προσπαθούσε και συνεχίζει να προσπαθεί να τελειοποιήσει το Setter.
Δυο pedigrees είχαν δημοσιοποιηθεί στο βιβλίο του Laverack το ένα ήταν του Fred II και το άλλο του Dash, που δείχνουν πως ο Laverack έκανε γέννες βάζοντας μαζί αδερφό με αδερφή για τουλάχιστον 4 γενεές και συνέχισε αυτό το κλειστό σύστημα αναπαραγωγής έως το θάνατο του.
Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Ε.Laverack ήταν ο πρώτος που ξεκίνησε να καταγράφει την εκτροφή του σε ηλικία 26 χρονών το 1825 και να βοηθήσει πολλούς άλλους αργότερα με τα στοιχεία που είχε συγκεντρώσει. Το βιβλίο ΤΗΕ SETTER γράφτηκε το 1872 και θεωρήθηκε ως η βάση του μοντέρνου στάνταρ των Σέττερ.
Πολλοί εκτροφείς στην συνέχεια ακολούθησαν την εκτροφή του LAVERACK αξίζει να πούμε ότι στην Αμερική είχε πάρα πολύ μεγάλο fun club, καθώς και το βιβλίο του μεταφράστηκε από πάρα πολλούς στην συνέχεια.
Επίσης οι σκύλοι του ο Frend I, Belle και ο Jet ήταν οι πρώτοι σκύλοι του που καταχώρισε στο νεοσύστατο τότε Kennel Club και έδειξε στο bench.
O Fred Ι βγήκε πρώτος στο Λονδίνο το 1863 και το 1865 ενώ ο Belle και ο Jet τις ίδιες χρονολογίες κατέλαβαν την 2 και 3 θέση. O Frend II γεννήθηκε το 1862, ήταν πρωταθλητής στο
Ο Dash II γεννήθηκε και αυτός το 1862 αλλά είχε μπλε κηλιδωτό χρώμα ήταν πρωταθλητής στο Birmingham το 1869 και στο Crystal Palace το 1870 ξανάγινε πρωταθλητής στο Crystal Palace σε ηλικία 12 χρονών.
Ο σκύλος αυτός είχε συνεισφέρει παρά πολλά στην αναπαραγωγή των setters και οι εκπαιδευτές είχαν συμβουλευτεί να βγάλουν όσες γέννες μπορούσαν από αυτόν τον σκύλο.
Η μεγάλη επιτυχία είχε στηριχτεί στο σύστημα του Laverack που διάλεγε προσεκτικά τους σκυλούς για δουλεία και αυτό τότε μπορούσε να πραγματοποιηθεί και με μικρό κόστος, μάλιστα ο Laverack είχε νοικιάσει μια τεραστία περιοχή με grouse στα βόρεια, επίσης είχε κυνηγήσει σε ολόκληρη την χώρα και σε όλα τα είδη εδάφους, στην βόρεια Ιρλανδία κυνηγούσε grouse ενώ μπεκάτσες στο Isle Ιslay.
Tο αποτέλεσμα αυτού του ξεχωριστού προγράμματος καθώς και της επίλεκτης αναπαραγωγής, δημιούργησε έναν μακρύ και χαμηλό σκύλο με σχετικά κοντά πόδια, ασυνήθιστα κυρτούς ταρσούς και γόνατα που περιγράφονται να έχουν στάση αιλουροειδούς, με καπούλια που έχουν μεγάλη δύναμη.
Ο Laverack δούλευε με τους σκύλους του από της 9 το πρωί μέχρι στις 7 το απόγευμα καθημερινά για τρεις εβδομάδες, οι σκύλοι του αγοράζονταν από διακεκριμένους κυνηγούς εκείνης της εποχής.
Ο Laverack δημιούργησε το κυνοτροφείο ακριβώς τον σωστό χρόνο, όταν η βιομηχανία αναπτυσσόταν στην Βρετανία, τα κέρδη που προέρχονταν από τις εξαγωγές στις αποικίες χρησιμοποιούνταν για την εξέλιξη των κυνηγετικών οργανώσεων.
Το 1840 ο σιδηρόδρομος έφτασε μέχρι τα βόρεια και περνούσε από τις κυνηγετικές οργανώσεις, το 1844 η βασίλισσα Victoria ταξίδεψε βόρεια και έμεινε στο Ianeraray όπου εκεί είδε σκύλους αναθρεμμένους από τον Laverack και αυτό ήταν αρκετό για να γίνει ακόμα πιο δημοφιλής.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Laverack είχε κυνηγήσει πάνω από 800 ζευγάρια grouse σε διάστημα 4 ημερών με τρεις άλλες παρέες, ένα μόνο όπλο πυροβολούσε την μέρα 127 ζευγάρια με 2 ζευγάρια setters.
Ο Laverack αγαπούσε και το ψάρεμα ιδιαίτερα του σολομού αλλά πάνω απ’ όλα το κυνήγι η μεγαλύτερη του ευχαρίστηση ήταν να βλέπει τα σκυλιά του να δουλεύουν και σταμάταγε το κυνήγι για να θαυμάσει την ικανότητα τους στην φέρμα η στις προσπάθειες που έκαναν για να μπλοκάρουν ένα θήραμα που ποδάρωνε.
Αν και ήταν εξαιρετικός σκοπευτής τίποτα δεν τον ενδιέφερε περισσότερο από την απόδοση των σκύλων του, και πράγματι το να τα βλέπεις τα σκυλιά του ήταν ένα μοναδικό θέαμα
Ο Laverack ήταν άνθρωπος με θερμό ταμπεραμέντο, αλλά λίγο ζωντανός χαρακτήρας, αγαπούσε πολύ την γυναίκα του Mary και δεν σταμάτησε ποτέ να την εκτιμάει αν και πέθανε 15 χρόνια πριν από εκείνον ποτέ δεν έπαψε να λέει ότι κανένας άνθρωπος δεν είχε τόσο αφοσιωμένη σύντροφο και συχνά διασκέδαζε με το να διηγείται τον τρόπο που της ζήτησε να παντρευτούν διότι έμοιαζε με προγαμιαίο συμβόλαιο όπως τα λέγαμε σήμερα.
Της είχε πει «αλήθεια Mary θα είχατε την δύναμη να με ακολουθήσετε στην Σκοτία και να ζήσετε για 4 μήνες ανάμεσα σε θλιβερά έλη;»
Ναι απάντησε εκείνη. Και πράγματι συνήθιζε να φέρνει την γυναίκα του στον τόπο που κυνηγούσε και να διαμένουν εκεί για 4 μήνες όσο διαρκούσε η κυνηγετική περίοδος.
Το μόνο παιδί που απόκτησε ήταν ένα αγοράκι το οποίο πέθανε σε μικρή ηλικία.
Τα ελαττώματα του Laverack ήταν η μεγάλη του καρδιά και η ευθύτητα.
Ο Edward Laverack πέθανε το 1877 και θάφτηκε στο Ash Churchyard δίπλα στο σπίτι του, όλοι οι σκύλοι του πήγαν στον συνεχιστή Purcel Llewellin, οι βιογραφικές σημειώσεις γράφτηκαν από τον φίλο του Laverack τον κ.J-R ROBINSON .-
Σίγουρα το λόμπι τoυ setter club χρωστάει πολλά σε αυτόν τον εκτροφέα ο οποίος αφιέρωσε την ζωή του για την εξέλιξη αυτού του σκύλου.
