Έχει περάσει αρκετός καιρός από το απεχθές περιστατικό του Αγρινίου, το οποίο συγκλόνισε όχι μόνο την κυνηγετική οικογένεια, αλλά και όλο τον κόσμο. Το περιστατικό αυτό πέρα των διαφορών ιδιαιτεροτήτων του, ανέδειξε ένα υπόγειο και χρόνιο σε πολλές περιοχές πρόβλήμα.
Το περιστατικό αυτό απ’ ότι ίσως θα θυμάστε, είχε να κάνει με θέματα
«καταπάτησης» (κατά τους δράστες) ιδιοκτησίας και πραγματικά εξέπληξε η αιτίαση αυτή των δραστών, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Με αυτό ως αφορμή, ζήτησα από τον φίλο της σελίδας μας Γιώργο Καραμήτρο, να μου περιγράψει πως έχει το θέμα αυτό, δηλαδή (Κυνήγι και η Ιδιοκτησία) στην Γερμανία.
Διαβάστε λοιπόν το άρθρο του φίλου μας του Γιώργου και όσο και αν διαφέρει η κουλτούρα των δυο λαών, βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.
Το Κυνήγι και η Ιδιοκτησία στη Γερμανία.
Στη Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ο Κυνηγητικός Νόμος είναι αδιαχώριστος με την Εδαφική Ιδιοκτησία.
Το δικαίωμα της χρήσης των ζωών που ελευθέρα κινούνται σε ιδιοκτήτη περιοχή είναι συγκριτικά το ίδιο με το δικαίωμα της χρήσης των δέντρων από έναν ιδιοκτήτη
δάσους, εφόσον είναι κάποιος κυνηγός και έχει τον ιδιόκτητο κυνηγητικό τομέα ή είναι σε κάποιον συνεταιρικό κυνηγητικό τομέα.
Στην Γερμανία όλα τα άγρια ζώα φέροντα οπλές, κυνηγιούνται βάση ελεγχόμενων κρατικών κυνηγετικών προγραμμάτων, εκτός του αγριόχοιρου ο οποίος εξαιρείται από τα προγράμματα αυτά.
Το Reviersystem
Σύστημα κυνηγητικών τομέων
Ολόκληρη η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας είναι χωρισμένη σε κυνηγητικούς τομείς. Μόνο μέσα σε αυτούς τους τομείς επιτρέπεται το κυνήγι (σε αντίθεση με το σύστημα με τις άδειες που ισχύει σε αλλά κράτη όπου οι κυνηγοί ανεξάρτητα σε ποιον ανήκει το έδαφος κυνηγούν ελευθέρα σε αυτό).
Στον Κυνηγητικό Νόμο ξεχωρίζουμε τους Ιδιωτικούς κυνηγητικούς τομείς με επιφάνεια τουλάχιστον 75 Ηektar ( Ηektar =Ηekto=από το Ελληνικό εκατό δηλαδή 100x100=10.000 τετραγωνικά μέτρα) και τους Συνεταιρικούς Κυνηγητικούς Τομείς με ελάχιστη επιφάνεια 150 Hektar.
Στα Όρη η ελάχιστη επιφάνεια των κυν. τομέων είναι 300 Hektar. Οι κάτοχοι του εδάφους, συνήθως αγρότες, αποτελούν τον κυνηγητικό συνεταιρισμό που κατά κανόνα ενοικιάζει τον Συνεταιρικό Κυνηγητικό Τομέα και εισπράττουν το Κυνηγητικό νοίκι (Jagdpacht).
Και οι Ιδιωτικοί Κυνηγητικοί Τομείς μπορούν να ενοικιαστούν, από την ενοικίαση των Κυνηγητικών Τομέων οι ιδιοκτήτες συνήθως αγρότες εισπράττουν π.χ. στο κρατίδιο της Βαυαρίας 31 εκατομμύρια Ευρώ το χρόνο.
Με το σύστημα των Κυνηγητικών Τομέων δίνεται το δικαίωμα της κυνηγητικής εξάσκησης σε ένα άτομο η μια ομάδα ατόμων. Έτσι αποφεύγεται η δημιουργία ανταγωνισμού μεταξύ κυνηγών για την ίδια κυνηγητική επιφάνεια. Εξασφαλίζεται έτσι η κυνηγητική δραστηριότητα με συνέπεια και ατομική υπευθυνότητα των ιδιοκτητών του κυνηγητικού τομέα και των κυνηγών για τον δικό τους κυνηγητικό τομέα.
Ο ομοσπονδιακός Κυνηγητικός Νόμος εμπεριέχει εκτός του δικαιώματος για κυνήγι και την υποχρέωση για φροντίδα (Hege) των άγριων ζωών, αλλά και του δάσους και του εδάφους στο οποίο ζουν. Είναι υποχρεωμένοι τόσο οι ιδιοκτήτες, όσο και οι κυνηγοί, να διατηρήσουν τα εδαφικά χαρακτηριστικά της περιοχής έτσι ώστε να υπάρχουν υγιή και πολυπληθή είδη άγριων ζωών.
