Μόλις 20 μέρες έμειναν και για ορισμένους λιγότερες, για να ξεκινήσει η νέα κυνηγετική περίοδο. Θα ήθελα όμως σήμερα να μην αναφερθώ σε όσους καρτερικά θα περιμένουν την 20η Αυγούστου, αλλά να μιλήσουμε για αυτούς που θα θελήσουν να «ξενιτευτούν» κυρίως στις γειτονικές βαλκανικές χώρες, πεπεισμένοι ότι θα επιστρέψουν με γεμάτα σακίδια (αν δεν ονειρεύονται και κάτι περισσότερο)!
Ο κυνηγετικός τουρισμός εδώ και κάποια χρόνια έχει πλέον αναπτυχθεί αρκετά με ότι συνεπάγεται η ραγδαία αυτή ανάπτυξη του. Οι εποχές που κάποιοι λίγοι περνούσαν τα σύνορα και με 2 κουτιά τσιγάρα και λίγα δολάρια έκαναν τρέλα κυνηγετικά πάρτι, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Πλέον εξειδικευμένα ταξιδιωτικά γραφεία, αλλά και περιστασιακοί καιροσκόποι! αναλαμβάνουν να μας ταξιδέψουν σε αυτούς τους κυνηγετικούς «παραδείσους».
Όλοι μας έχουμε ακούσει για τρέλα νούμερα θηραμάτων, για «κοννέ» που εξασφαλίζουν «ειδική» μεταχείριση και άλλα τέτοια. Κατά πόσο όμως όλα αυτά αληθεύουν;
Οι περισσότεροι γνωρίζουμε ή έστω έχουμε ακούσει για την θηραματική πολιτική των βαλκανικών χωρών. Μια πολιτική που σε συνδυασμό με τις άλλοτε κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις, αλλά και την περιορισμένη κυνηγετική πίεση, είχε εκπληκτικά θηραματικά αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα ήταν εξαιρετικά κυρίως στα ενδημικά θηράματα, κάτι που ακόμα και σήμερα σε ορισμένες χώρες συμβαίνει. Αλλά και στα αποδημητικά με βασικό μοχλό την αγροτική πολιτική που τότε ακολουθούνταν, είχε εξίσου εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Όλα αυτά όμως σταδιακά και με τις πολιτικές κυρίως αλλαγές, άλλαξαν, πολλές από αυτές τις χώρες εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή ένωση και σταδιακά υποχρεώθηκαν να ακολουθούν τις ευρωπαϊκές αγροτικές οδηγίες.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι καλλιέργειες να αλλάξουν και να μην υπάρχει ή έστω να αποδυναμωθεί, ο βασικός παράγοντας που οδηγούσε τα αποδημητικά είδη να ακολουθούν τον συγκεκριμένο μεταναστευτικό διάδρομο. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το άνοιγμα των συνόρων και την εντονότατη πλέον κυνηγετική πίεση, έχουν αλλάξει άρδην τα κυνηγετικά δεδομένα.
Πολλοί είναι πλέον αυτοί που γυρίζουν άπραχτοι από τα βαλκανικά κυνηγοτόπια, άλλοι πάλι πέφτουν θύματα κάποιων επιτήδειων, ενώ πολλοί λίγοι πλέον επιστρέφουν ικανοποιημένοι από το εγχείρημα τους αυτό.
Πρέπει λοιπόν όλοι όσοι σκέφτονται να εκδράμουν στα βαλκανικά κυνηγοτόπια για κυνήγι αποδημητικών θηραμάτων, να έχουν στο μυαλό τους ότι αναζητούν αποδημητικά θηράματα, με ότι αυτό συνεπάγεται. Κανένας δεν μπορεί να σας εγγυηθεί ότι στο μέρος που θα κυνηγήσετε θα βρείτε θηράματα. Άλλωστε πόσες φορές αυτό δεν έχει συμβεί και στην χώρα μας;
Προσωπικά μπορώ να σας θυμίσω την προπέρσινη χρόνια, που τα γύρω από την Θεσσαλονίκη κυνηγοτόπια μόλις μια εβδομάδα πριν την έναρξη ήταν γεμάτα ορτύκια, οι θερμοκρασίες καύσωνα όμως των τελευταίων ημερών, σχεδόν τα εξαφάνισαν στην έναρξη.
Ακόμα όμως και έτσι, η απόσταση που πρέπει να διανύσουμε για να φτάσουμε πολλές από αυτές τις βαλκανικές χώρες θηραματικά, είναι αρκετά μεγάλη και σίγουρα το φαινόμενο αυτής της κυνηγετικής μετανάστευσής, θα πρέπει να προβληματίσει τόσο τους κρατικούς, όσο και τους κυνηγετικούς αρμοδίους.
Κλείνοντας δεν θα είχα τίποτα καλύτερο να πω από την σοφή λαϊκή παροιμία: «όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι»
Άλλωστε φίλοι μου, η σύγχρονη εικόνα του διαχειριστή κυνηγού δεν έχει καμία σχέση με την ποσότητα.
Η ποιότητα και η εμπειρία θα πρέπει να είναι το ζητούμενο από όλους μας.
Καλή και ασφαλής κυνηγετική περίοδο
Διομήδης Τσομώκος
