Το επιστέγασμα 30 χρόνων γνώσης και προσφοράς
Του Λευτέρη Κακαβούλη
Μια πρώτη αποκλειστική παρουσίαση ενός πρότυπου χώρου εκπαίδευσης κυνηγετικών σκύλων, σε άγριο θήραμα και πραγματικές συνθήκες κυνηγίου.
Δύο είναι τα βασικά προβλήματα που πρέπει να λύσει ο εκπαιδευτής σκύλων αναμεταξύ πολλών άλλων.
Το πρώτο πρόβλημα είναι να έχει ποιοτικά ζώα, που έχουν προοπτικές να γίνουν καλοί κυνηγοί, ώστε να κάνει το δυνατόν λιγότερο κόπο, με το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για να μπορέσει ν
α «πληρωθεί» αντίστοιχα.
Για να μπορέσει αυτό να γίνει εφικτό, ακολουθεί την διαδικασία επιλογής κουταβιών, για την οποία έχουμε μιλήσει στα άρθρα μας στο περιοδικό «Κ&Φ», και ταυτόχρονα ψάχνοντας σε όλο τον κόσμο, να βρει τον σκύλο που να του αρέσει και να τον χρησιμοποιήσει στην εκτροφή του.
Το δεύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο οποιοσδήποτε επαγγελματίας, είναι να μπορέσει να βρει τον κατάλληλο αριθμό των θηραμάτων που του χρειάζονται, ώστε να εκπαιδεύσει σωστά αυτούς τους σκύλους.
ΚΥΝΗΓΟΣ & ΦΥΣΗ: Υποψιαζόμαστε ότι αυτό είναι δύσκολο να επιτευχθεί, σωστά;
Θωμάς Πετρόχειλος: Όταν εγώ εκπαιδεύω ένα σκύλο, δεν μπορώ να του δείχνω δύο πέρδικες την εβδομάδα και να λέω ότι τον εκπαιδεύω. Αλλά και δύο πέρδικες την εβδομάδα, είναι πολλές αν αναλογιστείτε ότι εγώ σαν επαγγελματίας για να επιζήσω, θα πρέπει να βγάζω τουλάχιστον 25 σκυλιά το χρόνο. Για να του δείξω λοιπόν δύο πέρδικε
ς την εβδομάδα, σε κάθε σκύλο που εκπαιδεύω, πρέπει να βγάλω 50 πέρδικες την ίδια χρονική περίοδο.
Σκεφτείτε τώρα ότι αυτό γίνεται κάθε εβδομάδα. Καταλαβαίνεται… είναι σχεδόν αδύνατο όταν μιλάμε για ορεινές πέρδικες. Δεν μιλώ για καμπίσιες πέρδικες γιατί αφενός, δεν τις κυνηγάμε και αφετέρου, δεν χρησιμεύουν στην προπόνηση.
Εκτός από το ότι διαφέρουν στις συνήθειες, έχουν και διαφορετικές μυρωδιές.
Η καμπίσια μπορεί να χρησιμοποιείται για τους αγώνες αλλά για την εκπαίδευση του σκύλου στο κυνήγι, δεν μπορεί να χρησιμεύσει.
Κ&Φ.: Υπάρχει λοιπόν ουσιαστικό πρόβλημα στην εξεύρεση θηράματος. Πώς σκεφτήκατε να το λύσετε;
Θ.Π.: Μία φορά σε ένα ταξίδι μου στην Μακεδονία, ψάχνοντας για πουλιά για να δείξω στους σκύλους, βρέθηκα σε μία κοιλάδα σε ένα βουνό. Αυτή η κοιλάδα γύρω-γύρω είχε έλατα, πουρνάρια και ντούσκα. Μέσα στην κοιλάδα έτρεχε ένα ποταμάκι και ήταν καλλιεργημένα παλιά τριφύλλια. Αυτή όμως η κοιλάδα, ήταν μικρής εκτάσεως και ο χώρος ήταν περιορισμένος.
Μέσα σε αυτά τα τριφύλλια, υπήρχε ένας αριθμός ορτυκιών τα οποία μόλις είχαν γεννήσει. Όταν μπήκα λοιπόν εγώ, οι σκύλοι φέρμαραν. Το αποτέλεσμα ήταν ότι μέσα σε δέκα ημέρες που έμεινα σε αυτό τον τόπο, μπόρεσα και έβγαλα 30 σκύλους που είχα στο αυτοκίνητο!
Και είπα ότι αυτό το πράγμα που λειτούργησε έτσι περιστασιακά εκείνες τις ημέρες, πρέπει να το δημιουργήσω κάπου κοντά στην δική μου σχολή.
Τις ατελ
είωτες ώρες λοιπόν, που έμενα μόνος μου στο αυτοκίνητο, σκεφτόμουν τα χαρακτηριστικά του τόπου που έπρεπε να βρω και πως θα τον λειτουργούσα.
Κάθισα, το σχεδίασα πρώτα μέσα στο κεφάλι μου, και στη συνέχεια το δρομολόγησα.
Κ&Φ.: Υπάρχουν όμως τέτοιοι χώροι στο τόπο μας; Οι οποίοι μάλιστα να έχουν τις προϋποθέσεις για να αγορασθούν;
Θ.Π.: Έψαξα πολύ. Μετά από παρέλευση αρκετών ετών, κατέληξα σε αυτό εδώ το μέρος το οποίο διέθετε τις βασικές προδιαγραφές. Ήθελε όμως πάρα πολύ δουλειά και κόστος για να διαμορφωθεί κατάλληλα. Φανταστείτε, ότι εκτός των άλλων παραγόντων που με βοήθησαν, εδώ και τέσσερα χρόνια, καθημερινά, βάζω αρκετή προσωπική και σκληρή χειρονακτική δουλειά.
Το μέρος το ονόμασα «ΛΑΚΑ ΣΙΤΑ». Το Λάκα από τη τοποθεσία και το Σίτα από το όνομα της σκύλας μου, που δηλητηρίασαν στο παρελθόν και η αγανάκτησή μου, έγινε η αφορμή για να ψάξω το κατάλληλο μέρος εντονότερα.
Τα κριτήρια λοιπόν που έθεσα στην έρευνά μου για την απόκτηση του κατάλληλου τόπου ήταν τα ακόλουθα:
Πρώτον, ο κατάλληλος τόπος έπρεπε να βρίσκεται σε μία περιοχή που να μου επιτρέπει όλο το χρόνο την εκπαίδευση των σκύλων, ώστε να έχω την δυνατότητα να τα εκπαιδεύω χωρίς παρενοχλήσεις από το Δασαρχείο.
Το δεύτερο που θα έπρεπε να έχει, ήταν να βρίσκεται σε σχετικά κοντινή απόσταση από τη σχολή μου στο Κρυονέρι.
Ακόμη, έπρεπε να μην έχω γείτονες διότι, όπως με συμβουλεύει η 30χρονη εμπειρία μου, αργά η γρήγορα θα άρχιζαν να διαμαρτύρονται για τους σκύλους, τις τουφεκιές, το πάτημα στην περιοχή τους κτλ.
Καταλαβαίνεται πόσο δύσκολο είναι. Για τη δουλειά μου χρειάζομαι ένα μέρος που να μην με βλέπουν, να μην με ακούν, ώστε να μην ενοχλώ και να μην ενοχλούμαι.
Κ&Φ.: Το καταφέρατε;
Θ.Π.: Ναι. Όμως όλα αυτά δεν είναι αρκετά. Στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του τόπου εντάσσονται και τα ακόλουθα:
Ο τόπος, να μην είναι σε κάμπο, να έχει χαμηλή θερμοκρασία και αέρα, ώστε να μπορούν να δουλεύουν οι σκύλοι ευκολότερα. Έπρεπε να είναι μεγάλης έκτασης αλλά όχι τεράστιας, ώστε να μπορώ να αγοράσω όλο το μέρος και περιφράζοντάς το, να ελέγχω την πρόσβαση σε αυτό για να μην έρχεται ο οποιοσδήποτε και παρενοχλεί τη δουλειά μου.
Ακόμη, έπρεπε η βλάστηση να είναι περιμετρική για να μην χάνονται τα πουλιά, να συνδυάζει κάμπο με βουνό. Πολλά χρόνια έψαχνα να βρω αυτή την τοποθεσία.
Κ&Φ.: Εκτός από τα προαναφερόμενα, τι άλλα πλεονεκτήματα έχει η «ΛΑΚΑ ΣΙΤΑ»;
Θ.Π.: Η συγκεκριμένη περιοχή έχει το πλεονέκτημα ότι βρίσκεται πάνω στο πέρασμα των ορτυκιών, τα οποία μπαίνουν και βγαίνουν από την Κωπαΐδα.
Προσπάθησα να αγοράσω όλο τον τόπο, ώστε να μην υπάρχει άλλη ιδιοκτησία και επίσης αγόρασα και ένα δεύτερο οροπέδιο, από το οποίο διέρχεται δρόμος που κατασκεύασα εγώ για να μπορώ να κινούμαι με το αυτοκίνητο προς το κυρίως εκπαιδευτήριο, ενώ παράλληλα να ελέγχω την πρόσβαση.
Για να λύσω το θέμα της απουσίας νερού, δημιούργησα μία λίμνη πέντε στρεμμάτων. Φύτεψα βιολογικές καλλιέργειες με τριφύλλι, σόργο και βίκο, τα οποία δίνουν στο θήραμα τροφή, κάλυψη και προστασία, με αποτέλεσμα ο αριθμός των πουλιών να αυξάνεται συνεχώς.
Κ&Φ.: Πώς μεταφράζεται αυτό;
Θ.Π.: Με τη διαχείριση που κάνω μέσα στο κτήμα μου, έχω καταφέρει θεαματικά αποτελέσματα. Από το Μάρτιο μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου, βγάζω από 50 μέχρι 90 ορτύκια κάθε ημέρα. Εκτός από τις πέρδικες. Επίσης οι λαγοί, βόσκουν συνεχώς μέσα στο τριφύλλι και έχω απόλυτη ησυχία χωρίς να ενοχλώ κανέναν. Όπως καταλαβαίνετε μπορώ επιτέλους να δείξω στα σκυλιά που εκπαιδεύω το θήραμα, το οποίο τους χρειάζεται για να γίνουν κυνηγετικοί σκύλοι.
Μέσα σε 
αυτό τον τόπο μπορείς να βλέπεις το αποτέλεσμα της εκτροφής σου ευκολότερα και καθαρότερα. Εδώ μπορεί ο κάθε πελάτης να παρακολουθεί όλα τα βήματα της εκπαίδευσης του σκύλου του σε άγριο θήραμα, να συμμετέχει ο ίδιος στη διαδικασία της εξέλιξής του και τέλος, να παίρνει ένα ζώο με το οποίο θα κυνηγήσει άμεσα.
Όλα μου τα ζώα φερμάρουν από την πρώτη στιγμή. Μπορείτε να ρωτήσετε οποιοδήποτε πελάτη και να συγκρίνετε τα αποτελέσματα του παρελθόντος με τα παρόντα.
Ο τόπος εδώ θυμίζει Ρουμανία και Βουλγαρία αφού οι πέρδικες και τα ορτύκια, περνούν από πάνω μου, συν βέβαια, ότι εδώ κανείς δεν μπορεί να έρθει να μου ρίξει φόλα. Δεν τολμάει αλλά και δεν μπορεί κανείς!
Οι φύλακες που προστατεύουν τον χώρο, παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα κάθε ώρα κάθε στιγμή.
Για να προστατευτεί όμως ακόμη περισσότερο η τοποθεσία, θα χτιστούν εντός, δύο αγροικίες, οι οποίες θα εξυπηρετήσουν τις ανάγκες τις δουλειάς και των συνεργατών μου.
Το όλο εγχείρημα ήταν εκτός των οικονομικών μου δυνατοτήτων. Πρέπει να σας εξομολογηθώ πως, εάν δεν βοηθούσε και η γυναίκα μου δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε. Με βοήθησε με όσα μέσα μπορούσε. Ψυχολογικά, πνευματικά…τα πάντα.
Ήταν ένα σημαντικό εγχείρημα που επιτέλους πραγματοποιήθηκε.
Αναδημοσίευση κατόπιν έγκρισης από το περιοδικό «Κυνηγός και Φύση»
http://www.go-outdoor.gr/magazine/
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
