Ν.Δ.191/74 (ΦΕΚ 350 Α') : Περί κυρώσεως της εν Ραμσάιρ του Ιράν κατά την 2αν Φεβρ. 1971 υπογραφείσης Διεθνούς Συμφωνίας περί προστασίας των Διεθνούς ενδιαφέροντος υγροτόπων ιδία ως υγροβιοτόπων
Προτάσει του Ημετέρου Υπουργικού Συμβουλίου, αποφασίσαμεν και διατάσσομεν:
'Αρθρο Πρώτον:
Κυρούται και κτάται ισχύν νόμου η εν Ραμσάιρ του Ιράν κατά την 2αν Φεβρουαρίου 1971 και υπό την αιγίδα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, υπογραφείσα Διεθνής Συμφωνία περί προστασίας των διεθνούς ενδιαφέροντος υγροτόπων, ιδία ως υγροβιοτόπων, ης το κείμενο έπεται εν προτωτύπω εις την αγγλικήν και εν μεταφράσει εις την ελληνική γλώσσα:
ΣΥΜΦΩΝΙΑ : Επί των διεθνούς ενδιαφέροντος υγροτόπων ιδία ως υγροβιοτόπων Τα συμβαλλόμενα μέρη, Αναγνωρίζοντα την αλληλεξάρτησιν του ανθρώπου και του περιβάλλοντός του, Λαβόντα υπ'όψιν την θεμελιώδη οικολογικήν σημασίαν των υγροτόπων ως ρυθμιστών της καταστάσεως των υδάτων και ως τόπων διαβιώσεως χαρακτηριστικής χλωρίδος και πανίδος ιδία δε υδροβίων πτηνών, Πεπεισμένα ότι οι υγρότοποι συνιστώσι μεγάλης σημασίας οικονομική, μορφωτική και επιστημονική πηγήν ως και τοιαύτην αναψυχής, η απώλεια της οποίας θα ήτο ανεπανόρθωτο, Επιθυμούντα όπως παρεμποδίσωσι, το γε νυν έχον και εις το μέλλον, την προοδευτικήν καταπάτησιν των υγροτόπων και την απώλειάν των, Αναγνωρίζοντα ότι τα υδρόβια πτηνά, κατά τας εποχιακάς αποδημίας των, δύνανται να διέρχωνται τα σύνορα (των κρατών) και κατά συνεπείαν οφείλουσι να θεωρώνται ως διεθνής πηγή πλούτου.
Πεπεισμένα ότι η περιφρούρησις των υγροτόπων μετά της χλωρίδος και πανίδος αυτών δύναται να διασφαλισθή διά συγκερασμού των επί εθνικού επιπέδου προστατευτικών μέτρων εις συγκεκριμένην διεθνή προσπάθειαν.
Συνεφώνησαν επί των κάτωθι: 
