Εξεπλάγη όταν άκουσα της απόψεις του και της γνώσης του σε θέματα κυνοτεχνίας.
Έπειτα μου δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσω τα φλογερά άρθρα του της δεκαετία του 1980 όπου ήταν υπεύθυνος τύπου του Kurzhaar club di Italia με απόφαση των κ.Ciceri και κ.
Είναι τιμή μου ως λάτρης αυτής της φυλής να μου παραχωρήσει συνέντευξη μια τέτοια μορφή της Ιταλικής κυνοφιλίας.
Παρακαλώ δώστε μεγάλη έμφαση στις απαντήσεις του γιατί έχουν μεγάλη σημασία για το μέλλον του κυνηγετικού σκύλου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Ν. Στεφανάτο και τον κ.Δ. Ζυγούρα για την βοήθεια τους στην συγκεκριμένη συνέντευξη.
Γεννήθηκε στο Forno di Zoldo, ένα μικρό χωριό στην περιοχή του Dolomiti, πασίγνωστη στο κόσμο για τα βουνά της.
Πάντα στη ζωή του είχε σκυλιά σαν συντρόφους.
Έχει εκθρέψει αρχικά, γερμανικούς κοντότριχους δείκτες στη δεκαετία του 70.
Η μεγάλη του αγάπη για τις γερμανικές φυλές τον οδήγησε στη συνέχεια να ασχοληθεί με την εκτροφή με αρκετές διακρίσεις σε εκθέσεις και κυνηγετικούς διαγωνισμούς..
Έχει μελετήσει πολύ όλες τις κυνηγετικές φυλές, από το Αγγλικό σέτερ μέχρι το ουγγρικό Βίζλα και από το γαλλικό δείκτη μέχρι το αμερικάνικο κόκερ Σπάνιελ.
Ξεκίνησε την καριέρα του ως κριτής το 1980. Σήμερα είναι διεθνής κριτής όλων των φυλών.
Αρθρογραφεί σχετικά με τα σκυλιά στα πιο δημοφιλή ιταλικά περιοδικά για σκύλους. Είναι επίσης συγγραφέας 5 βιβλίων.
Έχει κρίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, στην Αργεντινή, Κύπρο, Ελλάδα, Μεξικό και Αυστραλία.
1.Ποιο ήταν το ερέθισμα να ξεκινήσετε την εκτροφή και έπειτα την κρίση στον κυνηγετικό σκύλο;
Το να καταλάβω ή να ανακαλύψω ποιο υπήρξε το ερέθισμα το οποίο μου δημιούργησε την επιθυμία να γίνω κριτής δεν είναι εύκολο.
Υποθέτω πως το μεγάλο μου πάθος για τα σκυλιά είναι η βάση αυτής της επιλογής μου.
Φυσικά κάποιοι σωστά μπορεί να έχουν αντίρρηση διότι θα μπορούσα να έκανα απλά τον εκτροφέα ή τον εκπαιδευτή για να ικανοποιήσω αυτήν την δίψα μου για την κυνοφιλία ή να έχω σκυλιά αποκλειστικά για συντροφιά αλλά προφανώς το να εκτρέφω μόνο, τον εκπαιδευτή δεν τον έκανα ποτέ, δεν μου έφτανε.
Από το μακρινό 1968 χρονιά στην οποία έγραψα στην ENCI για να έχω περισσότερες πληροφορίες για τα κούρτσχααρ τα οποία σε αυτά τα χρόνια ακολουθούσα με μεγάλο ενθουσιασμό, έτρεξε πολύ νερό στο αυλάκι. Έπειτα από 12 χρόνια το 1980 έγινα κριτής αποκλειστικά ακριβώς για την φυλή κούρτσχααρ, υποθέτω λοιπόν ότι είναι πολύ δύσκολο να ανακαλύψω την μοναδική αλήθεια, να καταλάβω το πηγαίο ερέθισμα για το οποίο κάποιος άνθρωπος γίνεται κριτής κυνοφιλίας, όπως γίνεται διαιτητής ποδοσφαίρου ή κριτής για έναν αγώνα βοοειδών.
Φυσικά στην βάση όλων είναι το πάθος για το ένα ή το άλλο πράγμα, θα ήθελα λοιπόν να αποδείξω ως αβάσιμο έναν μύθο ο οποίος κάποιες φορές μου φαίνεται πως αναδύεται από το εσωτερικό της κυνοφιλίας: Ο κριτής που θεωρείται προνομιούχος και κάπως IN δεν είναι σίγουρα έτσι.
Υπάρχουν 2 πτυχές όπου ο κόσμος που ζει τις εκθέσεις κάποιες στιγμές ξεχνά.
Η συνεχής τεχνική ενημέρωση στην οποία ο κριτής δεν μπορεί να μην υποβληθεί και η συνεχής περιπλάνηση από τόπο σε τόπο κατά την διάρκεια του Σαββατοκύριακου.
Ο συχωρεμένος Paolino Ciceri μου θύμιζε πάντα:«Θυμήσου De Giuliani το βιβλίο της κυνοτεχνίας είναι για έναν κριτή όπως είναι η βίβλος για έναν πιστό, πρέπει να το διαβάζεις κάθε μέρα», είναι μια μεγάλη αλήθεια.
Η ενημέρωση για κάποιον που προορίζεται για κριτής και στην δική μας περίπτωση το προϊόν του εκτροφέα σκυλιών είναι ιδιαίτερης σημασίας: Οι φυλές είναι σε συνεχή εξέλιξη, η κυνοτεχνία θεωρούμενη ως επιστήμη που μελετά τον σκύλο ίσως λιγότερο μα χωρίς αμφιβολία αναπτύσσετε και χάρη σε κείμενα τα οποία προέρχονται από όλο τον κόσμο μπορούν να μαθεύονται νέα πράγματα κάθε μέρα.
Όσον αφορά την δεύτερη πτυχή καταλαβαίνοντας ότι κάθε ένας από εμάς έχει και κάποια οικογένεια το να λύπης κάθε Σαββατοκύριακο δεν είναι πάντα διασκέδαση.
Κάποιες φορές κάποιος θα ήθελε να μείνει σπίτι με τα παιδία του ή να ασχοληθεί με άλλα πράγματα εξίσου ενδιαφέροντα πέρα από την κυνοφιλία, έχοντας αποδεχτεί τον ρόλο του κριτή μέσα σε μια οργάνωση δεν είναι σωστό να αποδέχεται κανείς τις προσκλήσεις μόνο όταν έχει επιθυμία ή όταν δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει, όπως πάντα το σωστό είναι στην μέση.
2.Πως βλέπεται το επίπεδο των εκθέσεων αλλά και των αγώνων εργασίας και αν τελικά υπάρχει Εξέλιξη, Σταθερότητα ή Οπισθοδρόμηση;
Δυστυχώς τόσο οι εκθέσεις όσο και οι αγώνες εργασίας αναπτύσσονται προς μια κατεύθυνση η οποία ωφελεί περισσότερο το θέαμα σε σχέση με αυτό που είναι πιο σωστό στον τύπο και στην μορφολογία.
Δεν ξέρω αν αυτός είναι ο σωστός δρόμος δεν είναι όμως η τέλεια κατεύθυνση για την διατήρηση των κυνηγετικών φυλών.
Μια άλλη πλευρά που δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί είναι η έλλειψη νέων γενναίων, όλο και λιγότεροι εμφανίζονται στον κόσμο μας και αυτό σίγουρα δεν είναι καλό.
3.Πιστευεται ότι υπάρχει ο τύπος εργασίας και ο τύπος μορφολογίας; Αν ναι που οφείλεται και πως μπορεί να διορθωθεί;
Απολύτως όχι. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση μεταξύ του εκθεσιακού σε σχέση με τον σκύλο εργασίας.
Είναι ένας σημαντικός κίνδυνος για τις ράτσες εάν υπάρχει «οφείλεται αποκλειστικά στο κύκλωμα των αγώνων και των εκθέσεων το οποίο αντί να θέλει έναν σκύλο μέτριο οδηγεί στο μέγιστο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ή της εκθέσεως ή της εργασίας».
4.Κρίνοντας έναν σκύλο τι είναι αυτό που παρατηρείται σε πρώτη φάση και έχει για εσάς την μεγαλύτερη σημασία;
Η Ιταλική σχολή αναγνωρισμένη σε όλον τον κόσμο για την επαγγελματική ποιότητα η οποία εκφράζει την πλειοψηφία των Ιταλών κριτών τοποθετεί στην πρώτη γραμμή την ανάλυση του τύπου, την κατασκευή, την κίνηση, την ικανότητα διάκρισης. Αυτές είναι οι 4 παράμετροι τις οποίες κάθε Ιταλός κριτής αναλύει και μεταφέρει υπό την μορφή έκθεσης για κάθε σκύλο ο οποίος υποβάλλεται στην κρίση του.
5. Όταν κρίνεται έναν σκύλο που ανήκει στην κατηγορία των κυνηγετικών φυλών τον κρίνεται ως σκύλο επίδειξης ή σαν κυνηγόσκυλο;
Σ΄ αυτήν την ερώτηση απάντησα εν μέρει στην Νο 3, φυσικά από έναν σκύλο εργασίας για παράδειγμα στις εκθέσεις που διεξάγονται σε περίοδο κυνηγίου ή αγώνων δεν μπορείς να απαιτείς να βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο το τρίχωμα του σκύλου ή την παρουσία κάποιου γδαρσίματος.
Αλλά όσον αφορά τύπο, κατασκευή και κίνηση δεν μπορεί να υπάρχουν διαφορές.
6. Ποιο είναι το αγαπημένο σας κυνήγι;
Έχω άδεια κυνηγίου από 16 ετών, αλλά είδη από πριν συνόδευα τον πατέρα μου σε κυνήγια ιχνηλασίας σε αξέχαστες ημέρες κυνηγίου.
Από πάντα είμαι κυνηγός των φτερωτών, εξασκώ επίσης το κυνήγι της επιλογής οπληφόρων και υπό αυτήν την οπτική γωνία είμαι ένας από τους πρώτους στην Ιταλία ο οποίος έκανα γνωστά τα σκυλιά ιχνηλασίας και απολύτως ο πρώτος στην Ιταλία στην επαρχία που ζω ο οποίος τελειοποίησε μιλάω για είδη 30 χρόνια πριν έναν πυρήνα από άτομα τα οποία εντοπίζουν τραυματισμένα ζώα με σκύλους ιχνηλασίας.
7. Ως γνώστης της φυλής κούρτσχααρ ποια κατά την γνώμη σας είναι η καλύτερη εξέλιξη των χαρακτηριστικών της φυλής των κούρτσχααρ και πως βλέπετε το μέλλον αυτού;
Τα κούρτσχααρ είναι μια ράτσα εξαιρετική η οποία προσαρμόζεται τέλεια στις διαφορετικές κυνηγετικές δοκιμασίες, στα διαφορετικά τερέν και καταφέρνει να ικανοποίηση τις ανάγκες διαφορετικών τύπων κυνηγών.
Φτάνει να επιλέξει κάποιος την σωστή γραμμή αίματος για τις δικές του ανάγκες.
8. Πιστεύεται ότι τα κούρτσχααρ πρέπει να προχωρήσουν καθαρά ως σκύλοι φέρμας ή να διατηρήσουν την πολλαπλή χρήση τους όπως εργασία στο νερό και ιχνηλασία, που η χώρα καταγωγής του ακόμα αυτό εξετάζει;
Εγώ πάντα υπήρξα θαυμαστής της πολύ χρηστικότητας των κούρτσχααρ είναι ένα από τα χαρακτηριστικά των ηπειρωτικών.
Δυστυχώς σε κάποια κράτη όπως και στην Ιταλία ο κυνηγός δεν έχει αυτή την νοοτροπία της χρήσης του σκύλου φέρμας εκτός από το κυνήγι του φτερωτού και αυτό είναι κρίμα.
9. Πιστεύεται στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα έχουμε ακόμα το κούρτσχααρ που μας μεταβίβασαν από γενιά σε γενιά οι Γερμανοί ή θα γίνει ένας άλλος σκύλος που δεν θα έχει καμία σχέση με τον αρχικό;
Το αν αλλάξει υπόκειται στους εξειδικευμένες ομίλους διασκορπισμένους σε όλο τον κόσμο σε εμάς τους κριτές αγώνων και εκθέσεων να βρούμε τον τρόπο ώστε αυτό να μην συμβεί.
Θυμάμαι στα τέλη της δεκαετίας του 70 όταν στην Ιταλία τα κούρτσχααρ είχαν αγγίξει το κατώτατο μέγεθος αρκετά κάτω από το προβλεπόμενο στάνταρ. Κάποιοι κριτές αλλά και εγώ ο οποίος υπήρξα στα πρώτα όπλα με την βοήθεια του Paolino Ciceri και του Paolo Fontana υποστηριζόμενοι από το Γερμανικό κλαμπ κούρτσχααρ αποφασίσαμε να τιμωρούμε με ποινή τους σκύλους που εμφανίζονταν στις εκθέσεις αλλά και στους αγώνες εργασίας
οι οποίοι δεν ήταν μέσα στα προβλεπόμενα στάνταρ.
Έτσι μέσα σε 5 η 6 χρόνια καταφέραμε τον σκοπό μας, δηλαδή στο να έχουμε καταφέρει να φτάσουμε τους σκύλους σε μέγεθος ικανοποιητικό.
10. Ποια είναι η αγαπημένη σας φυλή;
Είμαι 57 χρονών και μπορώ να πω πως ο σκύλος υπήρχε ανέκαθεν στην ζωή μου.
Είμαι κριτής εδώ και 30 χρόνια και εδώ και 5 χρόνια έγινα κριτής όλων των φυλών.
Δεν έχω ιδιαίτερη προτίμηση σε κάποια ράτσα, σαν κριτής προτιμώ τα κυνηγόσκυλα αλλά ενδιαφέρων σκύλους μπορούμε να βρούμε σε κάθε κατηγορία.
11. Ποια είναι τα επιλεκτικά κριτήρια για ένα καλό ζευγάρωμα;
Oι γραμμές αίματος των σκύλων για ζευγάρωμα θα πρέπει να παρουσιάζονται στα πεντιγκρί των σκύλων τα οποία έχουν μέτρια ποιοτικά χαρακτηριστικά της ράτσας και μορφολογίας, χωρίς να ξεχνάμε τα προσόντα της ψυχής. Φυσικά από ένα όμορφο σκύλο δεν είναι δεδομένο ότι θα γεννηθεί πάντα ένας όμορφος σκύλος αλλά αν όλη η γραμμή αίματος είναι μετρίων χαρακτηριστικών θα είναι πιο εύκολο να έχουμε επίσης ποιοτικές νέες γενιές.
12.Ποια είναι η γνώμη σας για την Ελληνική κυνοφιλία;
Δεν είμαι σίγουρα ο κατάλληλος άνθρωπος για να μιλήσω για την κυνοφιλία στην Ελλάδα δεδομένου ότι έχω κρίνει πολύ λίγο στην χώρα σας.
Σίγουρα έχετε κάνει γιγαντιαία βήματα από τις αρχές του 90 όπου ήρθα για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Τώρα μπορείτε να υπολογίζεται σε μία ομάδα ανθρώπων η οποία εργάζεται πολύ καλά ξεκινώντας από την πρόεδρο του ΚΟΕ κα Γαλανού (εξαιρετικό άτομο, υψηλής τεχνικής κατάρτισης η οποία κάνει μια εξαιρετική δουλειά).
Επίσης οι κριτές σας δεν τους γνωρίζω όλους φυσικά αλλά αυτούς που γνωρίζω είναι άτομα που χαίρουν εκτίμησης σε όλον τον κόσμο.
Οι εκθέσεις σας εξαιρώντας τον αριθμό των συμμετεχόντων ο οποίος είναι αναλογικός με την κυνοφιλία στην χώρα σας είναι σίγουρα υψηλού επιπέδου και μπορώ να δηλώσω δίχως άλλο ότι τίποτα δεν έχουν να ζηλέψουν από τις εκθέσεις που διεξάγονται σε χώρες με εδραιωμένη κουλτούρα κυνοφιλίας, το ίδιο ισχύει και για τους αγώνες εργασίας.
