Κυνηγώντας ορτύκια τον Αύγουστο
Μέρος α΄
Σε προηγούμενα τεύχη μας έχουμε αναφερθεί στις βιολογικές και λοιπές συνήθειες των ορτυκιών. Μέχρι τώρα όμως δεν έχουμε κάνει κάποια εκτενή αναφορά στο θέμα του κυνηγίου του.
Η μορφή και το είδος κυνηγίου, κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος του, εξαρτάτε από τον τόπο και την εποχή που θα κυνηγήσουμε. Και τι εννοώ με αυτό. Όσο και αν το θήραμα είναι το ίδιο, η εποχή και ο βιότοπος που ζει τροποποιούν την γενικότερη συμπεριφορά του και κατ’ επέκταση και το κυνήγι του. Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να σας περιγράψουμε το κυνήγι του ορτυκιού ανά εποχή και βιότοπο.
Η πλέον συνηθισμένη εποχή για το κυνήγι του ορτυκιού είναι η έναρξη της κυνηγετικής περιόδου. Ο Αύγουστος δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ένας καλοκαιρινός μήνας, με ότι αυτό συνεπάγεται -υψηλές θερμοκρασίες και υγρασίες- επίσης το διάστημα αυτό δεν έχει ξεκινήσει η μετανάστευση του συγκεκριμένου θηράματος και ουσιαστικά κυνηγάμε τα λεγόμενα ντοπιάρικα ορτύκια. Το κυνήγι των ορτυκιών αυτών κατά γενική ομολογία είναι και το δυσκολότερο, μιας και τα πουλιά αυτά είναι ξεκούραστα, ξέρουν πολύ καλά τον βίο-χώρο τους και πολλά από αυτά αν δεν βρίσκονται στην κορύφωση της αναπαραγωγικής τους περιόδου, βρίσκονται λίγο μετά από αυτήν.
Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να τα ορτύκια αυτά να μπερδεύουν τα κυνηγόσκυλα αφήνοντας έντονες μυρωδιές σε διαφορά μέρη, να ποδαρόνουν για μεγάλες αποστάσεις και συχνά να μπερδεύουν τα ίχνη τους με πολλές και συνήθως κυκλικές διαδρομές.
Οι βιότοποι στους οποίους θα κυνηγήσουμε αυτό το διάστημα τα ορτύκια, είναι οι ανοιχτές εκτάσεις σίτο-καλάμων ή οι πεδινές εκτάσεις τριφυλλιών και χέρσων χωραφιών με βλάστηση.
Συνήθως στους σίτο-καλαμώνες τα ορτύκια προτιμούν να περπατούν μπροστά μας και προς την κατεύθυνση που και εμείς κινούμαστε και αυτό μέχρι να φτάσουν σε περιοχή που δεν καλύπτετε από βλάστηση. Τότε θα επιχειρήσουν σχεδόν μαζικό ξεσήκωμα με στόχο τις πλησιέστερες περιοχές με υψηλή ή μεσαία βλάστηση. Σε αυτούς τους βιότοπους πολλές φορές κάποια από τα ορτύκια που βρίσκονται μπροστά μας θα καταφέρουν να περάσουν πίσω μας και να σηκωθούν αφήνοντας μας αγάλματα.
Σε βιότοπους ανοιχτούς και με χαμηλή και αραιή βλάστηση, πολύ δύσκολα θα πάρουμε φέρμα από τα ζώα μας, ιδιαίτερα αν ο ήλιος σηκωθεί. Μόνο πολύ πρωί ή αργά το σούρουπο θα μπορέσουμε να θαυμάσουμε κάποια φέρμα, αν και όσο μας επιτρέψουν να κυνηγήσουμε πέρα από την χαμηλή ορατότητα και τα κουνούπια που συνήθως μοιράζονται τους τόπους αυτούς μαζί μας.
Στους βιότοπους με πυκνότερη βλάστηση όπως τα τριφύλλια, τα ορτύκια κινούνται προς διάφορες κατευθύνσεις μιας και η κάλυψη τους είναι πολύ καλύτερη. Τις περισσότερες όμως φορές και αφού ξεγελάσουν τα σκυλιά μας με διαδρομές προς διάφορες κατεύθυνση ή και κάνοντας κύκλους γύρω μας, σκοπός τους είναι να κρυφτούν στους πυκνούς και πανύψηλους καλαμποκώνες που συνήθως βρίσκονται σε αυτές τις περιοχές. Σε αυτούς τους βιότοπους αν τα σκυλιά μας καταφέρουν να μπλοκάρουν το θήραμα θα δούμε πολύ πιο εύκολα φέρμες λόγω και των μεγαλύτερων ποσοστών υγρασίας που συνήθως έχουν αυτές οι περιοχές, αλλά και τις πυκνότερης κάλυψης του βιοτόπου, η οποία πολλές φορές δίνει μια μεγαλύτερη αίσθηση ασφάλειας στο συγκεκριμένο θήραμα. Οι αριθμοί όμως σηκωμάτων είναι ποσοτικά σαφώς μικρότεροι από ότι στους σίτο-καλαμώνες.
Διαβάστε στο επόμενο τεύχος μας το δεύτερο μέρος του αφιερώματος μας στο κυνήγι του ορτυκιού, με την αναφορά μας στο κυνήγι του ορτυκιού στα περάσματα.
«Κυνηγώντας ορτύκια στα περάσματα»
