www.kurzhaarkalfo.blogspot.com
Όταν ξε
κινά η χειμερινή περίοδος μπαίνουμε δυναμικά στα περισσότερα κυνήγια, φάσες, πάπιες και ου το κάθε εξής.
Για έναν κυνηγό με σκύλο φέρμας μετά τα καλοκαιρινά κυνήγια ορτυκιού, τρυγονιού, πέρδικας, λαγού και κουνελιού σειρά έχει αυτό το ξεχωριστό κυνήγι.
Το κυνήγι της μπεκάτσας.
Είναι το κυνήγι που επιφυλάσσει τόσες πολλές εκπλήξεις όσο αφορά το πότε θα έρθουν στον τόπο μας, αν θα έρθουν στις ημερομηνίες που τις περιμένουμε και αν θα είναι σε ικανοποιητικούς αριθμούς.
Το απρόβλεπτο στο κυνήγι της μπεκάτσας είναι δεδομένο αλλά αυτό είναι που κάνει όλους εμάς να την προσμένουμε κάθε χρόνο, γιατί πραγματικά αν αυτό το θήραμα ήταν εύκολο δεν θα ήταν και τόσο συναρπαστικό.
Κάθε χρόνο ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατήσουν στην Eυρώπη και εννοώ τους ανέμους, την πτώση της θερμοκρασίας την δεδομένη περίοδο μετακίνησης θα παίξουν καθοριστικό στο αν η χρονιά είναι καλή ή όχι.
Αν ο καιρός είναι μαλακός στην Βόρεια Ευρώπη οι μπεκάτσες δεν ξεκινούν το ταξίδι, βέβαια είναι γνωστό ότι υπάρχει και η ενστικτωδώς αποδημία.
Η μπεκάτσα στάθμευη ανάλογα την περίοδο και τις καιρικές συνθήκες σε διαφορετικά δάση και σημεία.
Έτσι ενώ στα τέλη Οκτωβρίου αρχές Νοέμβρη συναντάμε τα πουλιά ψηλά στα 1000 μ υψόμετρο σε όμορφα χορτολίβαδα ανάμεσα σε πυκνά δάση τα λεγόμενα ξέφωτα, το καλό είναι ότι εκείνη την εποχή βρίσκουμε μπεκάτσες μαζεμένες σε κάποια σημεία ακόμα και ζευγάρια η κακή πλευρά όμως είναι ότι τα φύλλα δεν έχουν πέσει ακόμα καλά και τα πουλιά όταν σηκώνονται είναι δύσκολα στο τουφέκισμα.
Με τον βαρύ χειμώνα και τα χιόνια τις συναντάμε σε πολύ χαμηλότερα υψώματα όπως ρεματιές περιοχές με πουρνάρια και κοντά σε καλλιεργημένες εκτάσεις.
Με καλές συνθήκες τα βορεινά σημεία των δασών είναι τα πρώτα που πρέπει να ψάξουμε, αλλά και εδώ στον κανόνα υπάρχει η εξαίρεση και τι θέλω να πω μ αυτό.
Ένα ψυχρό πρωινό ξεκίνησα με την καλή μου σκύλα Αrta να βγω στο δάσος, όπου έψαξα μεθοδικά όλα τα βορεινά σημεία και συνέχισα να ψάχνω στα προσήλια και στα ζεστά σημεία μάταια όμως. Φαντάστηκα ότι κάποια λίγα πουλιά που υπήρχαν θα είχαν φύγει από τον τόπο, γυρίζοντας όμως το μεσημέρι στο καφενείο του χωριού ένας αγρότης όπου βρισκόταν το πρωί στον κάμπο με το τρακτέρ του μου είπε ότι σήκωσε 4 μπεκάτσες. Αυτό είναι που δείχνει ότι το πουλί αυτό είναι απρόβλεπτο γιατί οι θερμοκρασίες δεν ήταν ακραίες και διότι με παρόμια θερμοκρασία είχα ξανασηκώσει πουλιά όμως εκείνη την ημέρα δεν ξέρω τι είχε συμβεί.
Άλλο ένα σημείο που έχω παρατηρήσει ότι βρίσκω μπεκάτσες είναι τα πρόσφατα υλοτομημένα δάση. Ίσως γιατί τα ρινίσματα από τα κομμένα ξύλα προσφέρουν πολλά σαπισμένα κομμάτια ξύλων και κατά συνέπεια πολλά σκουλήκια για τροφή.
Άλλο όμορφο σημείο διαμονής για την μπεκάτσα είναι τα οροπέδια πάνω από δασώδης εκτάσεις, ειδικά άμα έχει ελευθέρας βοσκής αγελάδες είναι ένα καλό σημείο το οποίο διαλέγει η μπεκάτσα το έχω διαπιστώσει.
Όταν όμως η χρονιά έχει ξηρασία και υψηλές θερμοκρασίες οι συνθήκες αλλάζουν και το κακό είναι όταν οι σκύλοι που ψάχνουν υπό αυτές τις συνθήκες έχουμε πολλές λευκές φέρμες διότι τα πουλιά φεύγουν προτού φτάσω.
Τότε όλοι πρέπει να αναζητήσουμε την μπεκάτσα σε μέρη δροσερά σε πηγές σε ρέματα με τρεχούμενο νερό κοντά σε λίμνες και σε φράγματα.
Απεναντίας αν έχουμε μέρες με μεγάλη πτώση της θερμοκρασίας και παγωνιές τότε θα αναζητήσουμε την μπεκάτσα σε μέρη που βλέπουν τον ήλιο.
Βέβαια εκτός του ότι πρέπει να προσπαθούμε να γνωρίσουμε τις συνήθειες της μπεκάτσας πρέπει να ασχοληθούμε και με κάποιους άλλους παράγοντες.
Αυτοί έχουν να κάνουν με την ποιότητα του σκύλου μας την γνώση των εδαφών που κυνηγάμε και την φυσική κατάσταση που έχουμε, καθώς και τις προσωπικές εμπειρίες που μας βοηθούν ώστε να προσεγγίσουμε όσο το δυνατό τον τόπο της μπεκάτσας.
Αν λοιπόν έχουμε έναν σκύλο ο οποίος διαθέτει μυαλό –μύτη-σωματικές αντοχές-σωστή κατασκευή-εμπειρίες και πάθος με το συγκεκριμένο θήραμα τότε είναι σίγουρο ότι έχουμε ένα ατού σε σχέση με έναν σκύλο που δεν διαθέτει αυτές τις αρετές.
Επίσης ψάχνουμε έναν σκύλο να μπαίνει άφοβα στα πυκνά, εδώ είναι θέμα προδιάθεσης φυλής και εκπαίδευσης. Εγώ μαθαίνω τα κουτάβια από μικρά να μπαίνουν στο πυκνό πετώντας τους διάφορα μικρά αντικείμενα και θηράματα ώστε να εξοικειώνονται.
Επίσης εάν ο τόπος που κυνηγάμε μας είναι γνωστός τότε και αυτό είναι ένα παράγοντας που μας βοηθά αφάνταστα.
Προσωπικά τα τελευταία 10 χρόνια κυνηγώ σε μια συγκεκριμένη περιοχή ασχέτως αν αλλού, δηλαδή 300 χιλιόμετρα ποιο μακριά από μένα έχω πληροφορία για πουλιά. Παλιά που ήμουν πιο νέος με λιγότερες εμπειρίες έπαιρνα το τροχόσπιτο μου και γύριζα όλη την Ελλάδα, αυτό όμως πιστεύω ότι είναι λάθος. Αν κυνηγάς σ’ ένα μέρος μαθαίνεις και χαρτογραφείς τους τόπους καλύτερα με αποτέλεσμα να έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες κάρπωσης.
Άφησα για τέλος τους εαυτούς γιατί τις περισσότερες φορές όλα τα άλλα μας φταίνε εκτός του εαυτού μας.
Πρέπει λοιπόν να βάλουμε στο μυαλό μας ότι πρέπει να μας διακατέχει ένα σύστημα, ένας συνδυασμός εξάσκησης του σώματος μας ώστε να αντέξουμε το κρύο, τον πόνο από κάποιο τυχόν πέσιμο την κούραση του περπατήματος αλλά πάνω από όλα να έχουμε αυτά τα ψυχικά αποθέματα να υπομένουμε καρτερικά την συνάντηση με αυτό το άγριο στοιχειό της φύσης. Όχι με την πρώτη ώρα που δεν βρήκαμε θήραμα μια και δυο στο καφενείο και στις ταβέρνες.
Μην ξεχνάμε ότι το άλφα και το ωμέγα είναι η ένδυση και η υπόδηση μας, ελαφριά ρούχα, αδιάβροχα, γάντια, σκουφιά, ακόμα και ένα ζευγάρι σκοπευτικά γυαλιά δεν θα ήταν άσχημο για τα πυκνά και τα κλαδιά.
Επιμένω προσωπικά στην επιλογή καλής ποιότητας κουδουνιού του οποίου ο ήχος είναι πιο κοντά στους ήχους της φύσης και πιο σπορτίβ.
Αλλά αν είναι απαραίτητο το μπίμπερ τουλάχιστον να το ρυθμίζουμε ώστε να χτυπά μόνο στην φέρμα.
Έτσι λοιπόν συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι το κυνήγι της μπεκάτσας αλλά και όλα τα κυνήγια έχουν τις απαιτήσεις τους και απαιτούν σύστημα ώστε να υπάρξει επιτυχία.
Αν όμως είμαστε σωστά προετοιμασμένοι έχουμε περισσότερες πιθανότητες να συναντήσουμε μπεκάτσα με αξίωσης.
Σας εύχομαι καλά κυνήγια και προσοχή μην ξεχνάτε το πορτοκαλί γιλέκο.
