Ο άνθρωπος των Επανιέλ
Του Κώστα Καλφόπουλου
Πότε και πως ξεκινήσατε το κυνήγι;
Καταρχήν το κυνήγι πιστεύω
ότι είναι ένστικτο. Κυνηγός δεν γίνεσαι γεννιέσαι. Το κυνήγι
δεν μαθαίνετε, δεν το διαλέγεις μεταξύ άλλων (χόμπι) ή το έχεις ή δεν το έχεις.
Έχω την αίσθηση ότι κυνηγός γεννήθηκα. Από τα μαθητικά μου τα χρόνια κυνήγησα
με σφεντόνα, αεροβόλο, φλόμπερ, κλπ. Αργότερα βγάζοντας άδεια με ενδιέφερε η
σωστή ενασχόληση του κυνηγίου και πάντα ακόμα και τώρα η σωστή διαχείριση και
το μέλλον..
Ποιο ήταν το ερέθισμα να ξεκινήσετε την εκτροφή και
έπειτα την κρίση στον κυνηγετικό σκύλο;
Μετά από πολύχρονο κυνήγι
σε όλα σχεδόν τα θηράματα υδρόβια, τσιχλες, φάσες κλπ, με κέρδισε το κυνήγι με
σκύλο φέρμας. Αποφάσισα την ενασχόληση μου με το κυνήγι να την κάνω μόνο με
σκυλιά που φερμάρουν το θήραμα. Ακόμα και σήμερα μετά από 30 χρόνια περίπου
κυνήγι, η απόλυτη ακινησία σκύλου και θηράματος (φέρμα) μου ανεβάζει την αδρεναλίνη
και μου προκαλεί μια ταραχή που με οδηγεί όλο και πιο απόμερα και απόμακρα από
το κοινό άστυ, αναζητώντας την τίμια κάρπωση του θηράματος κυνηγώντας το άγριο
θήραμα στον φυσικό του βιότοπο νιώθω ότι είναι μια φυσική διαδικασία ίσος προς
ίσον. Ο σκύλος φέρμας είναι πλέον για μένα απαραίτητος σύντροφος στο κυνήγι και
όχι μόνο, μετά από μερικές ράτσες που κυνήγησα μαζί τους δεν άργησα να επιλέξω
τη φυλή αυτή που ταιριάζει στο δικό μου τρόπο κυνηγίου. Η ράτσα αυτή ήταν το
Επανιέλ Μπρετόν. Ήταν σημαντικό όμως ότι το πρώτο μου απόκτημα της ράτσας αυτή
ήταν και το ερέθισμα όχι μόνο να αγαπήσω πραγματικά αυτή τη φυλή αλλά να ασχοληθώ και περεταίρω . Η πρώτη γέννα δεν
άργησε να έρθει, η χάρη της δημιουργίας του δικού σου κουταβιού με συνάρπαζε, η
αγωνία της εξέλιξης αυτού έως το κυνήγι ήταν κάτι το αγωνιώδες. Οι καλές
επιδόσεις στον κυνηγότοπο ήταν το αποκορύφωμα. Όλα αυτά σου δημιουργούν πάθος
και συνεχή αναζήτηση για το καλύτερο. Άρχισα λοιπόν επαφές και ταξίδια στην γενέτειρα
του Επανιέλ Μπρετόν και όχι μόνο, με σκοπό την γνώση και την γνωριμία με τους
πρωτεργάτες της φυλής αυτής. Δεν άργησαν να έρθουν στα χέρια μου και μερικά ζώα
από το εξωτερικό από κυνοτροφία και ιδιώτες εκτροφείς που με έπεισαν για το
έργο τους και την ποιότητα των σκύλων τους. Έτσι ξεκινάει δειλά η εκτροφή. Έχω
αναρωτηθεί πολλές φορές γιατί θέλησα να γίνω κριτής; Μετά
από τόσα χρόνια ασχολίας μου με το Επανιέλ Μπρετόν παραμένει το ίδιο πάθος,
αγάπη και εκτίμηση για το ζώο αυτό. Έτσι ένιωσα ότι θα μπορέσω κι εγώ να
προσφέρω ένα λιθαράκι στη σωστή κατεύθυνση της φυλής αυτής, την διάσωση και την
εξέλιξη που της αρμόζει. Οι ανησυχίες μου με οδήγησαν σε αρκετά κράτη του
εξωτερικού λαμβάνοντας μέρος σε αγώνες,
εκθέσεις, σεμινάρια, ανταλλαγή απόψεων. Στην χώρα μας έχω λάβει μέρος σε πάμπολλες
εκθέσεις και αγώνες εργασίας με πολλές διακρίσεις με δικά μου και ξένα σκυλιά. Βγαίνοντας
από την πρώτη φουρνιά κριτών από τον Κυνολογικό Όμιλο Ελλάδος και κρίνοντας πάμπολλους
αγώνες εργασίας και εκθέσεις μορφολογίας και σεμινάρια εδώ και στο εξωτερικό πιστεύω
ότι το σημαντικότερο ΤΕΣΤ για τους κυνηγετικούς σκύλους είναι το ΕΦΥΠ «Εξέλιξη
φυσικών Προσόντων». Η εξέταση αυτή είναι για πολλούς απαξιωτική, όμως για εμένα
δεν ισχύει το ίδιο και είμαι στην
διάθεση κάθε ομίλου να κρίνω αυτή και μόνο αυτή την εξέταση και αγωνίζομαι να καθιερωθεί το ΕΦΥΠ σαν πρωταρχικό
ΤΕΣΤ για κάθε κυνηγόσκυλο.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας
εκτροφέας;
Υπάρχουν 2 ειδών εκτροφείς: Οι μέν
πρώτοι είναι αυτοί που ζευγαρώνουν τη σκύλα τους με σκοπό να κρατήσουν ένα
κουτάβι και να διαθέσουν τα υπόλοιπα. Και οι άλλοι που είναι χομπίστες η
επαγγελματίες και πασχίζουν για την βελτίωση, ποιότητα και καθιέρωση ενός
προτύπου που έχουν στο μυαλό τους. Η πρώτη επιλογή εκτροφής είναι εύκολη ανώδυνη και ανέξοδη. Ενώ η δεύτερη
απαιτεί πάρα πολύ χρόνο (χρόνια) μεγάλη γνώση γενετικής συνεχής μελέτη και αναζήτηση,
ανάλογα δε και κατάλληλο χώρο και πάρα πολύ μεγάλο. Οι δυσκολίες που
αντιμετωπίζει κάθε εκτροφέας είναι ανάλογες από το τι ψάχνει η ευελπιστεί και
που θέλει να φτάσει ο καθένας.
Ποια η άποψη σας για την απαγόρεψει της κοπής της ουράς
στις Ηπειρωτικές φιλές;
Νομίζω ότι είναι πλέον
σαφές ότι ο νόμος περί κοπής της ουράς των κυνηγετικών σκύλων είναι ελλιπής.
Χρειάζεται λοιπόν κάποια αναδιάρθρωση. Κατά εμάς οι σκύλοι των ηπειρωτικών
φιλών είναι απαραίτητο να ακρωτηριάζουν τις ουρές, δεδομένου ότι κυνηγούν επί
το πλείστων σε πυκνές περιοχές κουνώντας συνεχώς την ουρά τους με αποτέλεσμα
αυτή να ματώνει. Η πληγή δεν προλαβαίνει να επουλωθεί και δημιουργούντα
διάφορες μολύνσεις. Το Επανιέλ Μπρετόν αναφέρει στο Standard της
φυλής ότι ο σκύλος γεννιέται άνουρος,
βραχύουρος ή και με ουρά. Θα έπρεπε κατά την γνώμη μου ο ΚΟΕ να εκδίδει ένα πιστοποιητικό ότι ο σκύλος
είναι κυνηγετικός και με αυτό ο σκύλος να μπορεί να λαμβάνει μέρος σε αγώνες
εργασίας και εκθέσεις μορφολογίας, είδη στο εξωτερικό αυτό συμβαίνει.
Πιστευεται στα χρόνια που θα επακολουθήσουν θα έχουμε
ακόμα το Επανιέλ που μας μεταβίβασαν από γενιά σε γενιά οι Γάλλοι ή θα γίνει ένας
άλλος σκύλος που δεν θα έχει καμία σχέση με τον αρχικό;
Σίγουρα το πρότυπο κάθε
φυλής πρέπει να διαφυλάσσετε μέχρι ενός σημείου. Από γενιά σε γενιά πρέπει να
υπάρχει κάποια εξέλιξη π.χ. έναν αιώνα πριν το standard
του Επανιέλ Μπρετόν εξυπηρετούσε τους κυνηγούς με τους τότε βιότοπους και με τα
ανάλογα θηράματα. Τώρα οι βιότοποι λιγοστεύουν
από χρονιά σε χρονιά και τα θηράματα ακόμα περισσότερο. Εκ των πραγμάτων
λοιπόν βελτιώνεται ανά τακτά χρονικά
διαστήματα το standar ανάλογα με την εξέλιξη της φύσης και του
ζωικού βασιλείου. Το πρώτο standard του Επανιέλ Μπρετόν
συντάχτηκε το 1907, με τελευταία
αναδιάρθρωση το 2003. Στην εξέλιξη της φυλής διαπιστώνεται μεγαλύτερο ύψος
και μεγαλύτερη ταχύτητα.
Ποια είναι η γνώμη σας για την Ελληνική κυνοφιλία και
κατά την γνώμη σας τι πιστεύεται ότι θα πρέπει να προστεθεί ή να αλλάξει;
Tα
τελευταία 10 χρόνια υπάρχει μεγάλη εξέλιξη και μόδα στην Ελληνική κυνοφιλία.
Όμως επειδή ήρθε απότομα η κυνοφιλία στην χώρα μας, είναι εμφανές ότι λείπει η
βαθύτερη γνώση και η παιδεία. Η σωστή διαχείριση και ανάπτυξη της κυνοφιλίας
εξαρτάται πρώτον από ένα σαφή και σοφά μελετημένο νόμο και δεύτερον από
κυνοφιλικά σωματεία που θα κατευθύνουν σωστά την ανάπτυξη και την υποχρέωση του
καθενός από εμάς απέναντι στον σκύλο. Το μέλλον είναι η σωστή καθοδήγηση και η
σωστή κατεύθυνση των παιδιών προς την κυνοφιλία.
Ποια είναι η άποψη σας για το μέλλον του κυνηγίου σε
σχέση με τις νέες απαγορέψεις που έχουν προκύψει;
Το μέλλον του κυνηγίου
είναι στα χέρια μας. Εμείς πρέπει να το προστατέψουμε από τους λαθροθήρες, από
την αλόγιστη κάρπωση θηραμάτων από την χρήση ηλεκτρονικών ηχομιμητικών συσκευών.
Ακόμα και από την χρήση περιττών και απαγορευτικών φυτοφαρμάκων και γενικότερα
από την μόλυνση του βιότοπου. Δεν πρέπει να περιμένουμε μόνο από τους θηροφύλακες
και τα λοιπά όργανα της τάξης. Πρέπει κάθε τι παράνομο που πέφτει στην αντίληψη
μας να το καταγγέλλουμε (ΑΜΕΣΩΣ). Να έχουμε πάντα άμεσα και διαθέσιμα τα
τηλέφωνα του Δασαρχείου-Θηροφυλάκης-Αστυνομίας-Κυν. Συλλόγου κλπ και να
απαιτούμε να παραστούν άμεσα. Οποιαδήποτε τοπική η γενική απαγόρευση και αν
υπάρχει δεν θα έχει αποτέλεσμα αν εμείς δεν συμβάλουμε σε αυτό.
Υ.Γ – Μόνο ένας ποιητής θα
μπορούσε να περιγράψει την μαγεία του ελεύθερου κυνηγίου.
Καλαντζής Γεώργιος
Εκτροφέας Επανιέλ
Μπρετόν- Διεθνής Κρίτης Εργασίας και Μορφολογίας.
.
