Συνέντευξη του Γιώργου Κωστόπουλο στον Κώστα Καλφόπουλο
Κείμενο Φώτο Κώστας Καλφόπουλος
Ο Γιώργος Κωστόπουλος
γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του
Πανεπιστημίου Αθηνών. Η αγάπη του όμως για τους σκύλους τον
κέρδισε και τον οδήγησε στο εξωτερικό.
Είναι Διεθνής
Κριτής Εκθέσεων Σκύλων για όλες τις φυλές και έχει κρίνει σε περισσότερες από 35
χώρες: Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Νότιο Αφρική, Ταϊλάνδη,
Χιλή και σχεδόν σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες.
• Ιδρυτικό μέλος
του Πανελληνίου Συλλόγου Εκπαιδευτών Σκύλων.
• Μέλος του Δ.Σ
του Κυνολογικού Ομίλου Ελλάδος – Κ.Ο.Ε. (1986-1990) και
Αντιπρόεδρος (1990-1992)
• Πρόεδρος του Ομίλου
Κυνοφίλων Αθηνών – Ο.Κ.Α. (1993-1998, 2000 - 2004)
• Αντιπρόεδρος
της Ελληνικής Φιλοζωικής Εταιρίας (1993 έως σήμερα).
• Υπεύθυνος
διοργάνωσης των εκθέσεων σκύλων του Κυνολογικού Ομίλου Ελλάδος (1991-1993) και
του Ομίλου Κυνοφίλων Αθηνών (1993-1998)
• Πρόεδρος της Επιτροπής
Κριτών Σκύλων του Κ.Ο.Ε. (2005 – 2009)
• Εκδότης της
εφημερίδας TOP DOGS (2006 – 2008)
Εκτροφέας Ουίπετ
και Λαγωνικών του Αφγανιστάν με επωνυμία Allsatin. Σκύλοι
εκτροφής του έχουν εξαχθεί στην Ισπανία, Ισραήλ, Ιταλία, Καναδά, Σουηδία, Σερβία
και Φινλανδία
1.
Θα θέλαμε να μας πείτε τι σκοπό εξυπηρετούν
οι εκθέσεις μορφολογίας των κυνηγετικών σκύλων και γιατί βλέπουμε παγκοσμίως
τύπου εκθέσεως, τύπου εργασίας.
Οι εκθέσεις μορφολογίας σκοπό έχουν την αξιολόγηση των
σκύλων όλων των φυλών, κυνηγετικών και μη, σύμφωνα με το μορφολογικό πρότυπο
της φυλής τους. Τα ζώα τα οποία σύμφωνα με τους κριτές ταυτίζονται περισσότερο
με το πρότυπό της φυλής τους επιβραβεύονται και χρησιμοποιούνται στην
αναπαραγωγή, με την ελπίδα ότι θα μεταδώσουν και στους απογόνους τους τα
επιθυμητά μορφολογικά χαρακτηριστικά τους. Τυπική μορφολογία σημαίνει διατήρηση
της φυλής όπως πρέπει να είναι σύμφωνα με το πρότυπο και όπως αναγνωρίζεται.
Επιπλέον, για τις φυλές εργασίας, η τυπική μορφολογία σχετίζεται και
εξασφαλίζει επιτυχή ανταπόκριση στον εργασιακό ρόλο της φυλής.
Διαφορές τύπου υπάρχουν στις περισσότερες φυλές ακόμα και
μόνο σε μορφολογικό επίπεδο, ανάλογα της εκτροφικής πορείας μεταξύ ηπείρων,
χωρών, ακόμα και διαφορετικών εκτροφικών γραμμών αίματος διαφορετικών εκτροφέων.
Πόσο μάλλον στις κυνηγετικές φυλές, όπου ο υψηλού επιπέδου ανταγωνισμός και
απαιτήσεις των εκθέσεων μορφολογίας απαιτούν πολύ μεγάλου βαθμού ανταπόκριση
στο μορφολογικό πρότυπο (άρα και αντίστοιχη έμφαση προς αυτή τη κατεύθυνση από
πλευράς των εκτροφέων που ενδιαφέρονται να είναι ανταγωνιστικοί και
επιτυχημένοι στις εκθέσεις μορφολογίας), ενώ αντίστοιχα ο υψηλού επιπέδου
ανταγωνισμός στους αγώνες κυνηγετικών ικανοτήτων και η ενασχόληση με αυτούς
οδηγεί άλλους εκτροφείς να δίνουν έμφαση σε αυτή την εκτροφική κατεύθυνση (στην
εκτροφή δηλαδή σκύλων με υψηλού επιπέδου εργασιακά χαρακτηριστικά). Το να θέλει
κανείς ή να ελπίζει ότι μία ολόκληρη φυλή είναι δυνατό να τα συνδιάζει και τα
δύο σε υψηλό βαθμό (ανταγωνιστικού/πρωταθληματικού επιπέδου) είναι ένας ευσεβής
πόθος, αλλά μάλλον ουτοπία. Από την άλλη είναι μηδενιστικό και στενόμυαλο να
θεωρούμε ότι ο μορφολογικά αξιόλογος σκύλος αποκλείεται να κυνηγάει καλά και
αντίστροφα ο κυνηγετικά αξιόλογος αποκλείεται να είναι και μορφολογικά
αξιόλογος. Αν το αναλύσουμε περισσότερο, το θέμα έχει βαθύτερες προεκτάσεις:
πως τοποθετούμεθα απέναντι στην ατέλεια της ανθρώπινης φύσης και του κόσμου που
μας περιβάλλει, που απέχει μακράν από το να είναι «όμορφος, αγγελικά
πλασμένος»...;
2.
Πιστεύεται ότι στην σημερινή εποχή της
κρίσης θα υπάρξει άνθηση της κυνοφιλίας, διότι τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε
υπερπληθυσμός κουταβιών.
Αν με τον όρο «άνθηση κυνοφιλίας» εννοούμε την αυξημένη
ζήτηση για κουτάβια και αντίστοιχη υπερ-παραγωγή ή εισαγωγή τους, νομίζω ότι δεν θα υπάρξει αύξηση, αλλά πτώση. Η
αγοραστική ικανότητα έχει μειωθεί σημαντικά και επόμενο είναι το γεγονός αυτό
να έχει άμεση αντανάκλαση στο σχετικό εμπόριο των ζώων. Αν όμως με το «άνθηση
κυνοφιλίας» εννοούμε την αύξηση του συνειδητοποιημένου ζωοφιλικού συναισθήματος
και του σεβασμού στη ζωή και τα ζώα, τότε πιστεύω ότι η εποχή της κρίσης
παρέχει πρόσφορο έδαφος γι αυτό. Αν λόγω κρίσης κατέβουμε από το ροζ
καταναλωτικό συννεφάκι μας και πατήσουμε στο έδαφος, αν γειωθούμε, τότε θα
έρθουμε ουσιαστικά πιο κοντά στον άνθρωπο και το ζώο. Και αν δεν μπορούμε να το
αγοράσουμε όπως μέχρι τώρα, ίσως υιοθετήσουμε. Πάντως χωρίς σκύλο δεν θα
μείνουμε...
3.
Πως βλέπετε το Ελληνικό κυνοφιλικό επίπεδο
σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της Μεσογείου;
Σε επίπεδο κυνοφιλίας δεν βλέπω ουσιαστικές διαφορές
μεταξύ της χώρας μας και των άλλων μεσογειακών. Ο μέσος Έλληνας κυνόφιλος – ιδιοκτήτης
σκύλου δεν διαφέρει, ούτε μειονεκτεί σε σχέση με των άλλων μεσογειακών. Σε
επίπεδο κυνοτεχνίας όμως, δηλαδή συνολικής ποιότητας και ποσότητας των
καθαρόαιμων φυλών, εκτροφικής τους δραστηριότητας, αριθμού εκθέσεων μορφολογίας
και συμμετεχόντων σκύλων σε αυτές, άλλων κυνολογικών εκδηλώσεων, οργάνωσης,
δομής και υπηρεσιών του Κυνολογικού μας Ομίλου, λυπάμαι αλλά, παρά την μεγάλη
μας πρόοδο, παραμένουμε οι τελευταίοι, ή σχεδόν. Η ελληνική οργανωμένη
κυνοφιλία παραμένει ακόμα σε μεγάλο βαθμό συρρικνωμένη, εσωστρεφής,
εγκλωβισμένη στα εσωτερικά της προβλήματα και σίγουρα χιλιόμετρα μακριά από την
κοινωνία και τον μέσο κυνόφιλο – ιδιοκτήτη σκύλου. Η γειτονική μας Ιταλία είναι
κυνοτεχνικά 30 χρόνια μπροστά μας (χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχει τα προβλήματά
της).
4.
Tι προσέχει ένας κριτής όταν κρίνει ένα σκύλο μέσα στο
στίβο;
Αυτό που προσέχει και που πρέπει να προσέχει είναι ένα: ο
βαθμός ταύτισης του ζώου με το πρότυπό του. Στην πράξη φυσικά υπάρχουν
αποκλίσεις μεταξύ των αποφάσεων των κριτών ανάλογα με την επεξεργασία στο μυαλό
τους των διαφορετικών «ευρημάτων» τους, την παρουσία του ζώου τη συγκεκριμένη
στιγμή κ.λ.π.
5.
Είναι εύκολο σήμερα να πάρει κάποιος
μαθήματα Dog Handler;
Στη χώρα μας δυστυχώς δύσκολο, καθότι πολύ λίγα άτομα
γνωρίζουν καλό χειρισμό σκύλων εκθέσεων διαφορετικών φυλών και ακόμα λιγότερα
έχουν το ταλέντο ή τις ευκαιρίες να διδάξουν και μεταδώσουν τη γνώση τους. Στο
εξωτερικό υπάρχουν σαφώς πολύ περισσότερες δυνατότητες. Το μεγαλύτερο όμως
πρόβλημα είναι η έλλειψη συνειδητοποίησης από πλευράς εκθετών της
σημαντικότητας του σωστού χειρισμού και το κίνητρο για να προσπαθήσουν. Επίσης,
ο μικρός αριθμός εκθέσεων μας δεν ευνοεί τη συχνή προπόνηση χειριστή και σκύλου
μέσα στο στίβο σε ρεαλιστικές συνθήκες. Βέβαια οφείλω να πω, έχοντας δει την
πρόοδο στον τομέα αυτό από την πρώτη έκθεση στη χώρα μας, το 1991, έως σήμερα
έχουν γίνει σημαντικά βήματα.
6.
Tι πιστεύεται ότι θα πρέπει να αλλάξει ζωοφιλικά στην χώρα
μας;
Η απάντηση κατά τη
γνώμη μου είναι μία ή μάλλον δύο: παιδεία και πάλι παιδεία. Η επόμενη γενιά
είμαι σίγουρος θα είναι πολύ πιο συνειδητοποιημένη ζωοφιλικά, με περισσότερο
ουσιαστικό σεβασμό για τα ζώα. Μέχρι τότε δυστυχώς θα υπάρξουν χιλιάδες θύματα εγκατάλειψης,
κακομεταχείρησης και άγνοιας. Αλλά νομοτελειακά κάθε άνοιξης προηγείται ένας
χειμώνας....
