Από κ Βασίλης
Φωνές Αρτουά
στο Αγριογούρουνο
Καλημέρα κύριε Κυριτσάκα,
Έχω στην κατοχή μου ένα καθαρόαιμο αρσενικό Αρτουά 18
μηνών με πρόθεση το κυνήγι του αγριογούρουνου. Το έχω ξεκινήσει στα
εκπαιδευτικά με έμπειρα σκυλιά τα οποία ακολουθεί με πάθος και όρεξη. Το
πρόβλημα είναι ότι δεν γαυγίζει σχεδόν καθόλου ούτε καν στην δίωξη. Ενώ
καταλαβαίνει το ντορό και τον ιχνηλατεί από την αλυσίδα δεν θέλει να αλυχτήσει.
Το δοκίμασα σε εκπαιδευτήριο πήγε αρκετά καλά με αρκετές
φωνές. Τι να κάνω?
Υπάρχει ελπίδα?
Φιλικά
Βασίλης
Το θέμα είναι πολύ απλό αγαπητέ Βασίλη. Θα πρέπει να
εκπαιδεύσεις τον σκύλο μόνο του αυστηρά για να αποκτήσει εμπειρία και
αυτοπεποίθηση και να μην κάνει τον κομπάρσο τρέχοντας πίσω απ’ τα μεγάλα και
μαθημένα.
Για το Αρτουά το γουρούνι είναι πολύ εύκολο θήραμα, στο
λέω από προσωπική πείρα, είναι ικανό να κάνει πρωινή ανίχνευση στο λουρί, μυρίζει
στον αέρα τα γουρούνια από πολύ μακριά, επίσης είναι εξαιρετικό στο πλησίασμα
του γουρουνιού στο γιατάκι παίρνοντας τον βραδινό ντορό από πολλές ώρες,
κρατάει στάμπα χωρίς ανεξέλεγκτη επίθεση, αλλά κυρίως ξεσηκώνει εύκολα και
γρήγορα τα γουρούνια απ’ το γιατάκι με δυνατές φωνές και στη συνέχεια κάνει πολύωρη
καταδίωξη.
Μόνο του λοιπόν μέχρι να γίνει ανεξάρτητος ιχνηλάτης που
δεν θα επηρεάζεται από άλλα σκυλιά και μετά σιγά-σιγά να τον βάζεις με τα
μεγάλα. Τρεις και τέσσερεις φορές μόνος και μια στην ομάδα, μέχρι να
σταθεροποιηθεί και θα δεις ότι στην πορεία μεγαλώνοντας θα γίνει ένα από τα
καλύτερα γουρουνόσκυλα.
Αν στην πορεία καταφέρει
η ομάδα σας να έχει σχεδόν αποκλειστικά 4-6 Αρτουά τότε θα ανακαλύψετε τι
σημαίνει κυνήγι αγριογούρουνου με καθαρόαιμα!!
Από κ Κώστας Γεωργούλα
Βελτίωση
γαυγίσματος
Θανάση καλημέρα ελ. ιχνηλάτης που έχω ηλικίας 16 μηνών ενώ
έχει βγάλει 5,6 λαγούς γαυγίζει ελαχιστότατα βελτιωθεί και αν ναι πως μπορώ να
το βοηθήσω; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Απάντηση
Αυτό το φαινόμενο παρουσιάζεται κυρίως στα μικρά σκυλιά λόγω
προγονικής κληρονομιάς απ’ τον αρχαίο σκύλο που δεν γάβγιζε στους ντορούς και
στο πλησίασμα του θηράματος με σκοπό να το πιάσει ζωντανό.
Στην ουσία το γάβγισμα είναι αποτέλεσμα της αποτυχημένης
προσπάθειας να πιάσει το ζώο που κυνηγάει, οπότε μεγαλώνοντας αναγκαστικά θα γαβγίζει
φυσιολογικά γιατί θα καταλάβει ότι το πιάσιμο ζωντανού ζώου δεν είναι εύκολο
πράγμα.
Μια καλή εκπαίδευση στο γάβγισμα είναι η παρακάτω.
Βάζουμε ένα δραστήριο κουνέλι μέσα σ’ ένα θάμνο και πλησιάζουμε το σκύλο κοντά
με την αλυσίδα. Προγκάμε το κουνέλι να φύγει ξαφνικά και γρήγορα απ’ το θάμνο
κρατώντας το σκύλο στην αλυσίδα. Σίγουρα ο σκύλος θα προσπαθήσει να πιάσει το
κουνέλι και θα κινηθεί αναλόγως, αλλά όπως είναι δεμένος θα γαβγίσει σίγουρα,
τον αφήνουμε δεμένο να γαβγίζει πολλές φορές χωρίς να τον λύσουμε.
Επαναλαμβάνουμε το ίδιο αλλά τώρα θα τον λύσουμε μετά από
λίγο όταν το κουνέλι έχει χαθεί ή απομακρυνθεί, σίγουρα θα ακολουθήσει
γαβγίζοντας, πράγμα που θα κάνει μετά συνέχεια..
