Γράφει ο εκτροφέας – εκπαιδευτής
Κώστας Καλφόπουλος
Ένα νέο σχετικά κυνοφιλικό εγχείρημα έχει ξεκινήσει μια
ομάδα ανθρώπων λίγο έξω από την Αθήνα στην Ν. Πέραμο.
Η αγάπη τους για τα κόκερ αλλά και το εμπόδιο που τους
έχει δημιουργηθεί μην μπορώντας να δείξουν τα σκυλιά τους σε μία επίσημη
διοργάνωση μιας και απ΄ ότι γνωρίζω δυστυχώς ο Όμιλος Σπάνιελ Ελλάδας δεν
ενδιαφέρεται για εξετάσεις εργασίας και από τα λεγόμενα των ανθρώπων που
διοικούν το Σπάνιελ είναι και αντικυνηγοί.
Όπως καταλαβαίνετε
σε αυτό το κλίμα των περιορισμών ένα τέτοιο εγχείρημα δημιουργίας ενός κλαμπ
εργασίας σπάνιελ θα είναι βοήθεια για την φυλή να παραμείνει κυνηγετικός σκύλος
και να μην παραμείνει στα μάτια των κυνηγών ένα απλό σκυλί για τσίχλα ή για
κάποιες κυρίες σκύλος καναπέ..
Βεβαίως εάν δεν στηριχθεί με σωστές βάσεις, και αυτή
είναι η άποψή μου, δηλαδή ένα είδος
εσωτερικού κανονισμού αλλά και κανονισμούς αγώνων κυνηγετικών ικανοτήτων θα
παραμείνει απλά μια γιορτή με μικρό όφελος στη κυνοτεχνική εξέλιξη του κοκερ
πάνω στο μορφολογικό και εργασιακό πρώτυπο.
Αυτός ήταν και ο λόγος που δέχθηκα να είμαι ο εξεταστής -
κριτής για τη φετινή χρονιά στις
δοκιμασίες που διοργανώθηκαν και φέτος από τους ανθρώπους που ασχολούνται με το
κυνηγετικό κόκερ σπάνιελ.
Η φετινή διαδικασία, απ΄ ότι κατάλαβα και από τον άνθρωπο
που ασχολείται και προασπίζει το κόκερ εργασίας τον κ. Μ. Κωνσταντάντο, ήταν
σαφώς κατά ένα σκαλοπάτι καλύτερη από πλευράς συμμετοχών μιας και άγγιξαν τις
30 συμμετοχές. Στον αντίποδα όμως, οι φετινές διαδικασίες θα είχαν ένα βαθμό
δυσκολίας μεγαλύτερο από τις προηγούμενες χρονιές.
Συγκεκριμένα αποφασίστηκε η διαδικασία να χωριστεί σε
τρία μέρη: στην εργασία με φτερωτό θήραμα εκτροφής, (έρευνα, ξεσήκωμα
θηράματος, πυροβολισμός, aport) στην
εξέταση των κόκερ και των ενστίκτων τους πάνω στο τριχωτό θήραμα (κουνέλι) και
τέλος την διαδικασία του aport μέσα από το νερό (πάπια).
Πραγματικά για μένα αυτού του είδους η εξέταση ήταν πολύ
σημαντική, πάρα πολύ κοντά στις ιδέες μου περί πολυχρηστικότητας, που είμαι
υπέρμαχος και εδώ και τόσα χρόνια προσπαθώ να το περάσω ακόμα και σε φυλές που
το πρότυπο εργασίας τους το αναγράφει.
Έτσι λοιπόν ξεκίνησα να εξετάζω τους σκύλους στην πρώτη
δοκιμασία και σταδιακά σιγά σιγά άρχισαν να ξεχωρίζουν κάποια σκυλιά. Μιας και
απόφαση των ανθρώπων της διοργάνωσης ήταν να μην είμαστε αυστηροί και ότι
τελικά όλοι θα βραβευθούν και θα πάρουν ένα δωράκι, τα πράγματα ήταν πιο
ελαστικά. Βεβαίως εγώ θεώρησα ότι έπρεπε κάποια σκυλιά, κατά την ταπεινή άποψή
μου, να τους γίνει εύφημος μνεία όχι γιατί πρέπει αναγκαστικά να υπάρχουν βάθρα
και νικητές αλλά γιατί αν δεν ξεχωρίσει ένας κριτής από μια ομάδα σκύλων κάποια
άτομα που έχουν σε πιο μεγάλο ποσοστό από τα άλλα κάποιες φυσικές αρετές, όπως
μυαλό, πάθος, μύτη, κλπ και όχι αρετές εκπαιδευσιμότητας μόνο, τότε δεν θα έχει
δώσει στους υπόλοιπους να καταλάβουν ποιος είναι ο στόχος και με ποια σκυλιά θα
πρέπει να ζευγαρώσουν ώστε να υπάρχει εξέλιξη του είδους. Αν ένας κριτής δεν το
κάνει αυτό και είναι ένας «Άγιος Βασίλης» όλων, τότε δυστυχώς δεν κάνει
κυνοτεχνία.
Σε γενικές γραμμές η εκδήλωση ήταν πάρα πολύ καλή, ελπίζω
αυτό να συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια και έτσι σιγά σιγά αυτά τα σκυλιά να
είναι η βάση για τα επόμενα κυνηγετικά κόκερ στα χρόνια που έρχονται.
Ευχαριστώ τους διοργανωτές και προσωπικά τον κ.
Κωνσταντάντο για τον αγώνα που κάνει για τη φυλή, για την πρόσκληση και την
τιμή που μου έκανε να παραβρεθώ ώστε να αξιολογήσω τα κόκερ. Επίσης να μην
ξεχάσω ένα ευχαριστώ στους χορηγούς που ήταν εκεί ώστε να δώσουν την αίγλη και
τη στήριξη που χρειάζεται μια τέτοια εκδήλωση..
