Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλφόπουλος,
εκτροφέας - εκπαιδευτής
Κάθε χρόνος που περνά η
ατμόσφαιρα και οι καιρικές συνθήκες, όπως είναι γνωστό, δίνουν μια θερμότερη
αίσθηση και ένα κλίμα πιο ζεστό. Έτσι τα τελευταία χρόνια μετακίνησα κατά ένα
μήνα το ετήσιο μεγάλο ταξίδι μου για να κυνηγήσω στα δάση της Μακεδονίας. Πιστεύω
ακράδαντα, και αυτό το λέω για τους νεότερους κυνηγούς, ότι δεν πρέπει να είναι
βιαστικοί και να αναλώνονται ταξιδεύοντας με υψηλές θερμοκρασίες για να
κυνηγήσουν μπεκάτσες.
Ως γνωστό όταν το δάσος
έχει υψηλές θερμοκρασίες και με νοτιάδες οι μπεκάτσες πετάγονται από πολύ
μακριά και έτσι οι κυνηγοί και οι σκύλοι δεν ευχαριστιούνται και δεν κάνουν ένα
ποιοτικό κυνήγι. Το μέγιστο σήμερα είναι να δούμε μια όμορφη εργασία από τον
σκύλο μας με συνεχόμενη δράση, με συνεχή ρυθμό ψάχοντας σε όλα τα πιθανά σημεία
εύρεση μπεκατσών. Αυτό θα γίνει όταν πρωτίστως έχουμε τις ανάλογες καιρικές
συνθήκες..
Μόλις είδα τα πρώτα
χιόνια στην Ευρώπη ετοιμάστηκα για το ταξίδι μου στο κτήμα μου. Όταν έφτασα στο
βουνό οι συνθήκες ήταν στο καλύτερο δυνατό ώστε να είμαι σίγουρος ότι το ταξίδι
μου θα είχε επιτυχία. Τα φύλλα είχαν πέσει, οι πολλές βροχές είχαν δημιουργήσει
ύγρο χώμα σε όλα τα σημεία του βουνού ενώ τα κρύα και οι παγωνιά τα πρωινά δημιουργούσαν
τέτοιες καταστάσεις ιδανικές ώστε να βοηθήσουν τους σκύλους και μένα να αναζητήσουμε
μπεκάτσες.
Στο συγκεκριμένο τόπο
πηγαίνω τα τελευταία 17 χρόνια και έτσι για μένα είναι πολύ εύκολο να μην χάνω
χρόνο αναζητώντας σημεία που θα υπάρχουν μπεκάτσες. Γνωρίζω κατευθείαν που
πρέπει να πάω και σε ποια κομμάτια του δάσους πρέπει να ψάξω. Γι αυτό έχω και
τη δυνατότητα να βοηθάω τους μαθητευόμενους σκύλους που παίρνω πάντα μαζί μου
και μου επιστεύονται, και τους ευχαριστώ γι αυτό, οι ιδιοκτήτες τους.
Την εποχή με τις
παγωνιές πραγματικά οι μπεκάτσες είναι στις καλύτερες συνθήκες τους. Έχουν
κατασταλάξει σε ποιο μέρος θα μείνουν, έχουν οριοθετήσει τον χώρο τους και
ακόμα και να τις "σηκώσεις" δεν θα κάνουν μεγάλες πτήσεις πάνω από
200 μέτρα. Επίσης, πάρα πολλές φορές στα τόσα χρόνια που κυνηγάω σε αυτά τα
μέρη, 2-3 ώρες μετά εάν ξαναπάς στο ίδιο μέρος θα τις ξαναβρείς εκεί που τις
πρωτοσυνάντησες.
Το αξιοπερίεργο όλα
αυτά τα χρόνια είναι ότι στις εγκατεστημένες μπεκάτσες, οι διαφορετικές
συνθήκες όπως ο πάγος, δεν την κάνουν να αλλάξει τόπο διαχύμανσης. Μου έκανε
πάρα πολλές φορές εντύπωση, σε σημεία που δεν τα έπιανε ο ήλιος, το χώμα να
ήταν παγωμένο, 10:00 το πρωί και η μπεκάτσα παρέμενε στο σπίτι της και δεν
άλλαζε χώρο βοσκής. Τι παρατήρησα όμως ότι άλλαζε;
Τις καλές ημέρες, με
3-5οC
θερμοκρασία,
που θεωρείται ζεστή ημέρα, τα σκαψίματα των μπεκάτσων βρίσκονται διάσπαρτα σε
όλα τα σημεία. Τις ημέρες όμως με την παγωνιά οι μπεκάτσες βρίσκονται σε δύο
σημεία: ή στο πιο αμμώδες σημείο της περιοχής ή στις βάσεις μεγάλων δέντρων
συνήθως από καστανιές. Είναι αξιοπερίεργο ότι τις μέρες με παγωνιά, το χώμα της
καστανιάς είναι ευκολοσκαλίσιμο σε αντίθεση με το χώμα 20 μέτρα πέρα από τη
βάση της.
Ένα άλλο αξιοπερίεργο
είναι ότι οι μπεκάτσες, από την εμπειρία μου, χωρίζονται στις
"καλοκάγαθες" και στις πολύ επιφυλακτικές μπεκάτσες. Βεβαίως, κάποιος
θα πει, ότι οι μεν δεν τις έχει ενοχλήσει κανένας κυνηγός ενώ τις δε τις έχουν
ενοχλήσει πάρα πολλές φορές. Μπορώ λοιπόν, ακόμα να υπερηφανεύομαι ότι κυνηγάω
σε έναν τόπο που τα συγκεκριμένα θηράματα δεν κυνηγιούνται από τους ντόπιους
κυνηγούς και έτσι έχω μια πραγματική σαφή εικόνα για τις μπεκάτσες. Έτυχε,
λοιπόν, να "σηκώσω" μπεκάτσα με τον νεαρό σκύλο Νέρωνα κυριολεκτικά
μέσα στη μύτη του 3 και 4 φορές, ενώ σε άλλο σημειο με τον ίδιο σκύλο η
μπεκάτσα δεν μας δεχόταν και πεταγόταν από τα 20 μέτρα.
Κάτι άλλο που έχω ως
βοήθεια, μιας και οι μπεκάτσες αυτές που κυνηγώ δεν ενοχλούνται, δεν τις
ντουφεκώ στους μαθητευόμενους σκύλους μου μέχρι να αποκτήσουν μια επιφυλακτική
διάθεσή και ν΄ αρχίσει να βγαίνει το αρπακτικό ένστικτο της φέρμας. Νιώθω μια
ευχάριστη διάθεση και γι αυτό και το γράφω δημοσίως ότι έχω περάσει στο επόμενο
στάδιο και πλεόν να μην με διακατέχει ένα ρίγος και μια εμμονή να σκοτώσω το
θήραμα αλλά παραμένω στο κομμάτι της συγκίνησης του να εκπαιδεύω έναν νεαρό
σκύλο και να χρησιμοποιώ το θήραμα.
Σαφώς και χτύπησα
κάποιες μπεκάτσες ως επιβράβευση των μαθητευόμενων σκύλων μου και ως
ευχαρίστηση του Ίκαρου για την εξαιρετική δουλειά που κάνει στο δάσος, ως
πραγματικό κούρτσχααρ. Άφησα πολλές μπεκάτσες πίσω μου φεύγοντας ενώ είχα χρόνο
και τις ανάλογες συνθήκες να "πάρω" περισσότερα πουλιά αλλά δεν το
έπραξα. Γιατί όπως έλεγαν και οι αρχαίοι προγόνοι μας "Ουκ εν τω πολλώ το
ευ".
Λυπάμαι για την νεά
μόδα του Facebook
να δημοσιεύουν όλοι πολλά σκοτωμένα πουλιά. Πρέπει να καταλάβετε ότι το κυνήγι έχει
πλέον πολλούς εχθρούς και δημοσιεύοντας μια φωτογραφία στα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης, βλέπουν και άνθρωποι οι οποίοι δεν είναι κυνηγοί και ενοχλούνται
πραγματικά. Και έτσι σχηματίζεται μια πολύ κακιά γνώμη για την νόμιμη άσκηση
του κυνηγίου.
Πρέπει να καταλάβουμε
οτι κυνήγι πάμε για να ζήσουμε τις δικές μας προσωπικές στιγμές μας και σε
καμία περίπτωση δεν κυνηγάμε ως επίδειξη. Γιατί το κυνήγι δεν είναι η προέκταση
του ανδρισμού μας. Θα τελειώσω λοιπόν με άλλο ένα ρητό που έλεγαν οι αρχαιοι
έλληνες "Τα εν οίκο μη ενδήμω". Κυνηγήστε για σας και για τον
εσωτερικό σας κόσμο και όταν θα φτάσετε να μπορείτε να ζείτε ως ένα κομμάτι της
φύσης και όχι ως οπλοφόροι τότε θα έχετε πάει σε ένα άλλο επίπεδο..
