Το κυνήγι σε συνάρτηση με τον σύγχρονο ακτιβισμό.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλφόπουλος, εκτροφέας, εκπαιδευτής, κριτής F.C.I.
Το κυνήγι ,όπως γνωρίζετε, έχει προϊστορικές ρίζες. Αυτό μας το μαρτυρούν δεκάδες ευρήματα, όπως οι τοιχογραφίες από την σπηλιά της Αλταμοίρα, που είναι εμπνευσμένες από σκηνές κυνηγίου. Πως ήταν όμως η ζωή στην κυνηγετική κοινωνία; Ήταν άσχημη, κτηνώδες και σύντομη; Το σίγουρο είναι ότι το προσδόκιμο όριο ζωής ήταν πολύ μικρό, σύμφωνα με τις αρχαιολογικές μελέτες.
Από την εποχή που ο άνθρωπος έγινε καλλιεργητής της γης, το κυνήγι αυτό, ως τροφοσυλλέκτη, έγινε συμπλήρωμα της τροφής του. Τα χρόνια πέρασαν και με την πρώτη βιομηχανική επανάσταση το κυνήγι μετατράπηκε σε σπορ. Στον 21ο αιώνα η έννοια του κυνηγίου ως σπορ φέρνει τη σύγχρονη κοινωνία σε μια συνεχή αντιπαράθεση για το αν μπορεί να συνεχιστεί η πράξη του κυνηγίου.
Στη χώρα μας ολοένα και δυναμώνει το οικολογικό κίνημα και η αντί-κυνηγετική πολεμική των οικολόγων. Βεβαίως και η κυνηγετική οικογένεια, σε πολλές περιπτώσεις στα χρόνια της ευμάρειας, έπεσε σε πολλά ατοπήματα. Τη στιγμή που η χώρα είχε τις δυνάμεις να δημιουργήσει ένα εκσυγχρονισμένο μοντέλο κυνηγίου με τη λογική της ορθής διαχείρισης της πανίδας, αφήσαμε, και η πολιτεία και οι οργανώσεις, το κυνήγι στη μοίρα του και την κοινή γνώμη να πιστεύει ότι το κυνήγι και οι κυνηγοί είναι οι σύγχρονοι δήμιοι της φύσης. Έπεσα από τα σύννεφα κάποια στιγμή όταν διάβασα σε ένα βιβλίο του δημοτικού, ότι η μείωση της πανίδας εκτός από τις περιβαντολλογικές αλλαγές, μεγάλη ζημιά γίνεται και από το κυνήγι!
Ακούω μέχρι σήμερα πολλές απόψεις κυνηγών που πιστεύουν ότι το κυνήγι στη χώρα έχει μέλλον. Θα ήθελα και εγώ να τους πιστέψω αλλά βλέπω ότι η κοινωνία μεταλλάσσεται, αστικοποιείται, αποστειρώνεται. Δέστε τα περισσότερα παιδιά της πόλης δεν έχουν δει από κοντά κοτούλες, γάιδαρους και κουνελάκια. Και ακόμα εάν τα δουν φοβούνται να τα πλησιάσουν.
Φέτος μια μέρα κυνήγησα με έναν καλό μου φίλο που αποφάσισε να πάρει μαζί του τον 13χρονο γιό του για πρώτη φορά. Σας πληροφορώ ότι το παιδάκι υπέστη σοκ όταν είδε τον μπαμπά του να πυροβολεί ένα θήραμα, αλλά έκανε και πάρα πολύ ώρα να αποδεχθεί, εξηγώντας του ο μπαμπάς του και εγώ, ποια είναι η λογική και το βαθύ νόημα του κυνηγίου σήμερα.
Εδώ και έξι χρόνια που η κρίση μαστίζει τη χώρα χιλιάδες συμπολίτες μας αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, λόγω ανεργίας ή στην καλύτερη περίπτωση μείωση των ετήσιων αποδοχών τους. Σας πληροφορώ ότι τα τελευταία 2 χρόνια στη Μακεδονία, που τη μαστίζει μεγάλο ποσοστό ανεργίας, πολλοί κυνηγοί που είναι άνεργοι, πλέον πάνε με πολύ μεγαλύτερη δυναμική στο κυνήγι ώστε να βρουν θήραμα, συνήθως αγριογούρουνα, για να εξασφαλίσουν κρέας για την οικογένεια τους.
Είναι πραγματικό το επιχείρημα, λοιπόν, προς την κοινή γνώμη αλλά και την αντί-κυνηγητική πολεμική των οικολόγων, ότι το κυνήγι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, σε πολλές περιπτώσεις, χρήζει συμπλήρωμα διατροφής.
Για τις περιπτώσεις όμως που ακόμα υπάρχει δυνατότητα άσκησης του κυνηγίου για ψυχαγωγία, θα μπορούσε με τη βοήθεια ενός νέου μοντέλου κυνηγίου, το οποίο δεν θα πιέζει το υπάρχον άγριο θήραμα, να χρησιμοποιούνται συγκεκριμένες ελεγχόμενες περιοχές που να τις διαχειρίζονται οι Κυνηγετικές Οργανώσεις, με τροφοδοτήσεις θηραμάτων, το οποίο και κέρδος θα απέφερε στις Οργανώσεις και έτσι θα δινόταν δυνατότητα συνεχόμενων δράσεων αλλά και η κοινή γνώμη θα έβλεπε πλέον με άλλο μάτι το κυνήγι.
Θέλω να πιστεύω ότι πίσω από την οικολογία δεν κρύβονται συμφέροντα από μια συγκαλυμμένη προσπάθεια να αποκόψουν τον άνθρωπο από τις τελευταίες πηγές αποκόμισης τροφής από τη φύση, καταφέρνοντας να αποδείξουν ότι η φύση δεν αποδίδει τροφή, μας περιορίζουν μέσα στα όρια της σύγχρονης βιομηχανικής καλλιέργειας.
Ο ελεύθερος άνθρωπος που ξέρει την τέχνη της επιβίωσης και ξέρει να βρει την τροφή του μόνος του, δεν έχει ανάγκη μια εξουσία που σκοπό έχει να ελέγχει τους ανθρώπους μέσω της τροφής. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι τα οικολογικά κινήματα παγκοσμίως ολοένα και πιο στενότερες επαφές έχουν με τις δομές της εξουσίας, όπως πχ οι επιστήμες που έχουν να κάνουν με τη βιοτεχνολογία.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι η οικογένεια των κυνηγών δεν είναι κατά της οικολογίας αφού εκτός της κυνηγετικής πράξης υπάρχει ενδιαφέρον και για το οικοσύστημα, την πανίδα και τη χλωρίδα. Επιζητούμε, όμως, και ένα σύστημα που θα συνενώσει τις ανησυχίες και τις εξελίξεις στο κομμάτι της πανίδας σε συνδυασμό με το κυνήγι, έστω και εάν οι απόψεις αυτές προέρχονται από διαφορετικά στρατόπεδα.
