Ξεκίνησα μια ωραία μέρα πρωί πρωί με την παρέα μου για ένα γραφικό χωριουδάκι, το οποίο ήταν ο τόπος συγκέντρωσης των κυνηγών που θα κυνηγούσαν στην συγκεκριμένη περιοχή. Φτάσαμε εκεί γύρω στις 6:30 και τι πιο ωραίο από την συζήτηση με τους ντόπιους κυνηγούς γύρω από την ξυλόσομπα και την μυρωδιά του καλοψημένου Ελληνικού καφέ. Λίγο αργότερα από εμάς, άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους και οι τρεις άλλες παρέες, οι οποίες θα κυνηγούσαν αυτήν την μέρα μαζί με εμάς στην περιοχή αυτή. Στην μία δε από αυτές, υπήρχε ένας καλοστεκούμενος ηλικιωμένος κύριος ο οποίος μας συστήθηκε ως συνταξιούχος δάσκαλος. Από την αρχή της γνωριμίας μας φάνηκε ότι το επάγγελμα του τον είχε επηρεάσει αρκετά, μίας και από την ώρα που μπήκε μέχρι και την ώρα που χωρίσαμε δεν σταμάτησε να μίλα και να διατυπώνει τις θέσεις και τις απόψεις του γύρω από το κυνήγι, την Ε.Κ.Π., και γενικά για το μέλλον της υπόλοιπης γύρω περιοχής. Πολλές από τις απόψεις που διατύπωνε θα έλεγα ότι με έβρισκαν σύμφωνο άλλες όχι, όμως μου έκαμε ιδιαίτερη χαρά ότι ένας κύριος της ηλικίας του είχε αρκετά προχωρημένες απόψεις γύρω από το κυνήγι. Εξιστορώντας μου ιστορίες από τις επισκέψεις του στην «προηγμένη» κυνηγετικά Αγγλία άρχισαν και οι πρώτες μου διαφωνίες, μιας και θεωρώ ότι το κυνήγι στην Ελλάδα είναι προνόμιο όλων και όχι τον ολίγων, αλλά και ότι οι τρόποι άσκησης του τελείως διαφορετικοί από ότι στα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη . Οι απόψείς του για τα σκυλιά, τους κυνοτρόφους και τους κυναγωγούς και αυτές με μικρές εξαιρέσεις, θα έλεγα ότι δεν με έβρισκαν σύμφωνο. Οι διαφωνίες μου αυτές όμως έκαναν του δάσκαλο ακόμα περισσότερο ομιλητικό, σε σημείο το οποίο άρχισε να κουράζει και τους υπολοίπους, μιας και είχε μονοπωλήσει την συζήτηση με τους μακρόσυρτους και εντυπωσιακούς σε λεπτομέρειες λόγους του. Τέλος και κοιτώνας που και που το ρολόι του ο δάσκαλος, εκφώνησε και έναν πύρινο λόγο, σχετικά με το κυνήγι και τις εξελίξεις γύρω από αυτό, αλλά και για την περιβόητη έλλειψη κυνηγετικής παιδείας στην χώρα μας.
Ευτυχώς όμως η ώρα της αναχώρησης για τον κυνηγότοπο είχε φτάσει και η προσδοκία όλων μας για τα θηράματα, ή για την εργασία των σκύλων μας, ήταν το μόνο που πιθανών αν κρίνω από τον εαυτό μου μας ενδιέφερε εκείνη την ώρα.
Η ώρα ήταν 8:00 όταν φτάσαμε στον κυνηγότοπο, αμέσως οι υπεύθυνοι της Ε.Κ.Π. μας υποδέχτηκαν με μεγάλη ευγένεια και μετά από τις σχετικές διατυπώσεις μας όρισαν τους χώρους που οι κάθε παρέα θα κυνηγούσε. Θα πρέπει εδώ να σημειώσω, ότι οι χώροι αυτοί δεν είναι οριοθετιμένοι με σύρματα ή κάποιου αλλού είδους όριο, αλλά οριοθετούνται νοητά με συγκεκριμένα φυσικά όρια (δρόμους ρέματα μεγάλα δένδρα κ.α.).
Η περιοχή στην οποία θα κυνηγούσαμε, όπως και όλων των υπολοίπων ήταν αρκετά μεγάλη και ικανή να καλύψει άνετα ένα κυνήγι από δυο έως τέσσερις ώρες. Στο βάθος δε του τόπου αυτού υπήρχε ένας καλαμώνας, τον οποίο ο δάσκαλος την προηγούμενη ημέρα είχε με την παρέα του κυνηγήσει, την μέρα όμως αυτή θα κυνηγούσαμε εμείς κατά την κρίση των υπευθύνων. Ξεκινήσαμε λοιπόν και θεωρήσαμε κάλο με την παρέα μου, να αρχίσουμε το κυνήγι μας από ψηλά και κάνοντας μια μεγάλη στροφή να κατεβούμε προς τα κάτω και προς το τέλος να αρχίσουμε να ανεβαίνουμε προς το σημείο στο οποίο είχαμε ξεκινήσει. Πραγματικά αυτό και κάναμε, ή καλύτερα αυτό θα κάναμε, όμως ενώ δεν είχαν περάσει ούτε 15 λεπτά απανωτές τουφεκιές ακούστηκαν από το βάθος μπροστά μας προς του καλαμώνες. Η περιέργεια μας και μόνο ήταν αυτή που μας έκανε να πάμε να δούμε προς τα εκεί, είδαμε τότε τον δάσκαλο με περισσή μανία να ανακατεύει τα καλάμια για να βρει τον φασιανό που μόλις είχε χτυπήσει, δεν προλάβαμε να του πούμε τίποτα, μίας και ένας από τους υπάλληλους της Ε.Κ.Π. έτρεχε είδη να τον ενημερώσει ότι είχε μπει αρκετά μέσα στο χώρο που θα κυνηγούσαμε εμείς. Ακούσαμε τότε τον δάσκαλο με ευγένεια να ζήτα συγνώμη από εμένα και την παρέα μου και να δικαιολογείται ότι δεν κατάλαβε τα ακριβή όρια, αμέσως μετά και φωνάζοντας τα σκυλιά του τον είδαμε να προσπαθεί να τα πάει στον χώρο που του είχαν υποδείξει. Εμείς και εφόσον είδαμε ότι το θέμα είχε λήξη με την παρέμβαση του δασικού υπαλλήλου δεν δώσαμε συνέχεια και αφού είπαμε στον δάσκαλο ότι δεν υπάρχει πρόβλημα συνεχίσαμε την πορεία μας. Δεν είχαν όμως περάσει ούτε 10 λεπτά από το συμβάν που σαν διηγήθηκα και ριπές ντουφεκιών ακούσθηκαν πάλι από την ίδια περιοχή. Η υπομονή μου πλέων είχε εξαντληθεί και γρήγορα έτρεξα προς τα εκεί, είδα τότε και πάλι τον δάσκαλο να φεύγει τρέχοντας μέσα από κάτι ελατάκια κρατώντας έναν ακόμα φασιανό. Η αγανάκτηση μου έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν είδα ότι ήταν ο ίδιος άνθρωπος που πριν από λίγο είχε υποπέσει στο ίδιο παράπτωμα αλλά και ότι ήταν αυτός που μέχρι πριν από μια ώρα μας έκανε μαθήματα κυνηγετικής συμπεριφοράς.
Δεν θα ήθελα να συνεχίσω με το πώς πέρασε η υπόλοιπη μέρα, άλλωστε δεν σας διηγούμαι όλα αυτά σας μια ακόμα κυνηγετική ιστορία, σας τα διηγούμαι για να σας δείξω πως το αρνί γίνετε λύκος και πως ο κήρυκας της κυνηγετικής ηθικής γίνετε «κατσάπλιας» και καιροσκόπος με ληστρικές επιδρομές σε αλλονών χωράφια. Και δεν μιλάμε βεβαία για την Ε.Κ.Π., που στην τελική ανάλυση είναι και όπως το όνομα της δηλώνει ελεγχόμενη, μιλάμε για το ελεύθερο κυνήγι στο οποίο και πολλοί από εσάς θα έχετε συναντήσει παρόμοιες συμπεριφορές. Μιλάμε για τα βουνά και τους κάμπους μας στους οποίους για πολλούς από εμάς δεν υπάρχουν γραπτοί ούτε άγραφοι νόμοι και μάλιστα το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι μπορεί εμείς να είμαστε αυτοί που με παχιά λόγια και εντυπωσιακούς λόγους πρεσβεύουμε το κυνηγετικό ήθος και την ευγένεια που θα πρέπει να χαρακτηρίζει το Έλληνα κυνηγό. Πόσες φόρες δεν έχετε ακούσει τουφεκιά από άλλη παρέα σε λαγό που κυνηγούνε τα δικά σας σκυλιά και πόσες φόρες δεν σας έχουν χτυπήσει πέρδικα από κοπάδι που εσείς σηκώσατε. Για να μην μιλήσω για την απαράδεκτη και άκρως επικίνδυνη κατάσταση που επικρατεί στην έναρξη και ιδιαίτερα στην για όλους μας γνωστή Κωπαϊδα. Εκεί και για ένα ορτύκι, εύκολα ο καθένας μπορεί να τσαλαπατάει την περιουσία του αγρότη, η να μπαίνει με το έτσι θέλω μπροστά από άλλον κυνηγό, ή να πυροβολεί πάνω από τα σκυλιά και τα κεφάλι των διπλανών του.
Το παράπονο μου όμως δεν είναι γιατί συμβαίνουν όλα αυτά τα απαράδεκτα και τραγικά γεγονότα, είναι όπως και παραπάνω σας είπα, ότι πολλές φορές αυτά συμβαίνουν από ανθρώπους που άλλοτε είναι σε ηγετικές θέσεις στην κυνηγετική οικογένεια και άλλοτε από ανθρώπους που όπως και στο περιστατικό που στην αρχή σας διηγήθηκα, διδάσκουν το ήθος και την ευπρέπεια στο κυνήγι, όμως μόλις πάρουν το όπλο στα χέρια τους μεταλλάσσονται σε κοινούς φονιάδες και ληστές της υπαίθρου μας. Αυτό είναι το χειρότερο όταν ζητάς από τους άλλους να τηρούν τους νόμους και τους κανόνές την ίδια στιγμή που εσύ τους καταπατάς άλλωστε και από τον σοφό λαό μας έχει διατυπωθεί πολύ εύστοχα η παραπάνω απαράδεκτη στάση με την σε όλους γνωστή παροιμία «δάσκαλε που δίδασκες και νόμους δεν εκράτης». !!!
(πρώτη δημοσίευση Μάρτιος 2004 www.kinigotopos.gr)
