Αλλά
θα ήθελα να αναφερθώ στα λιγότερο γνωστά όπως π.χ. η ασπάλακος της μυγαλής κ.α. είδη που σε καμία περίπτωση δεν
μπορούν να θεωρηθούν θηράματα άλλα που καλό θα ήταν να τα γνωρίζουμε.
Ξεκινώντας λοιπόν από τα πιο εύκολα θα ήθελα
να αναφερθούμε πρώτα στην ασπαλάκο.
Η ασπάλακος είναι
ένα μικρό θηλαστικό ζώο του γένους talpa, της οικογένειας των ασπαλακίδων, της
τάξης των εντομοφάγων θηλαστικών. Το είδος αυτό ζει στην Ελλάδα και σε ολόκληρη
την Ευρώπη (talpa europaes), σε υψόμετρα όχι μεγαλύτερα των 2.000 μ έχει μήκος χωρίς
την ουρά 11-15 εκ. το πολύ μικρό κεφάλι του συνδέεται με το κυρίως σώμα σχεδόν
χωρίς να υπάρχει λαιμός. Έχει μυτερό ρύγχος και στο στόμα του υπάρχουν 44 αιχμηρά
και ισχυρά δόντια. Τα αυτιά του δεν έχουν την συνήθη μορφή με τις εξωτερικές
πτυχές αλλά στην θέση τους βρίσκουμε δυο μικρές τρύπες οι οποίες όταν βρίσκετε
κάτω από το έδαφος καλύπτονται από μικρές μεμβράνες. Τα μάτια του είναι πολύ
μικρά και δεν αναπτύσσονται σε όλα τα άτομα. Έχει σχεδόν μηδαμινή όραση και το
μόνο που μπορεί να διακρίνει είναι η διαφορά μεταξύ φωτός και σκοταδιού και,
ακαθόριστα, τα κοντινότερα αντικείμενα. Σε αντίθεση με την όραση του η ακοή και
η όσφρηση του είναι πολύ ανεπτυγμένες.
Τα μπροστινά του πόδια είναι πολύ μικρά και
σχεδόν δεν ξεχωρίζουν από το κυρίως σώμα, έχουν όμως μακριά δάκτυλα με
ιδιαιτέρα ισχυρά νύχια, κατάλληλα για να σκάβουν το χώμα. Ζει σχεδόν πάντα κάτω
από την γη σε βάθος έως 50 εκ. όπου κυνηγά τη λεία του προνύμφες σκουλήκια κ.α.
και πολύ σπάνια βγαίνει στην επιφάνεια. Γεννά 3-7 μικρά γύρω στον Απρίλιο και
τις περισσότερες φορές γίνεται αντιληπτός από τα χαρακτηριστικά εξογκώματα τα
οποία αφήνει στο έδαφος σκάβοντας τα δαιδαλώδη λαγούμια του. Δεν ξέρω αν σας περιέγραψα
καλά το παραπάνω θηλαστικό, το οποίο δεν είναι άλλο από τον γνωστό και
ακριβοθώρητο τυφλοπόντικα.
Ένα άλλο θηλαστικό του οποίου το κυνήγι ο
δασικός κώδικας απαγορεύει είναι η μυγάλη. Η μυγαλής. (μυς
εντομοφάγος) είναι ένα μικρό νυκτόβιο θηλαστικό, με την επιστημονική ονομασία
σόρηξ, ανήκει στην οικογένεια των σορικιδών, στην τάξη των εντομοφάγων. Έχει
μήκος περίπου 7εκ. χωρίς την ουρά (5
εκ.) και το συναντάμε αν και όχι πολύ συχνά τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ασία.
Η τροφή της μυγαλής αποτελείται κυρίως από
σκουλήκια, έντομα και μαλάκια, που τα αναζητεί κατά τις νυχτερινές κυρίως ώρες.
Δυο από τις ιδιαιτερότητες του είδους αυτού είναι η πολύ δυσάρεστη μυρωδιά την
οποία εκπέμπεί και το δηλητηριώδες σάλιο του. Το οποίο αν και είναι αρκετά ισχυρό
δεν μπορεί να αποτελέσει άμεση απειλή για τον άνθρωπο μιας και τα δόντια του
είναι πολύ μικρά και όχι ιδιαίτερα αιχμηρά και έτσι δεν μπορούν να
δημιουργήσουν βαθιές πληγές. Το θηλυκό γύρω τον Μάιο έως και τον Αυγούστου
γεννά, σε κοιλότητες του εδάφους ή σε φωλιές που έχουν εγκαταλείψει άλλα ζώα,
5-10 μικρά, ανίκανα να κινηθούν. Μετά την αρχική περίοδο θηλασμού, μητέρα και
μικρά κάνουν στη σειρά το ένα πίσω από το άλλο τις πρώτες εξόδους από τη φωλιά,
κρατώντας το κάθε ένα την ουρά του προηγούμενου στο στόμα του.
Αυτά λοιπόν είναι δυο από τα σχετικά σπάνια απαγορευμένα
είδη που ο κώδικας εξαιρεί από τα θηρεύσιμα ακριβώς λόγο αυτής της σπανιότητας
τους και της οποίας ο βαθμός πλέον είναι ακόμα υψηλότερος.
