Γ
ράφει ο Κώστας
Καλφόπουλος
Για κάποιους το κυνήγι στην Μ. Βρετανία είναι ένα επίγειο όνειρο. Είναι μια
κυνηγετική εμπειρία να γνωρίσεις τις κυνηγετικές συνήθειες των Εγγλέζων και να
κυνηγήσεις στα μέρη τους. Ίσως γιατί οι ίδιοι έχουν
δημιουργήσει κάποιο μύθο σε αυτήν την δραστηριότητα
μέσων των ιστορικών γεγονότων της πατρίδας τους που αντλούν από τις ιστορίες παλιών ευγενών και
πλουσίων γεωκτημόνων.
Πάντα η νήσος ήταν ξεκομμένη από τους γύρω Ευρωπαίους, ακόμη και σήμερα διαφορετικό νόμισμα, διαφορετικά αμάξια,
διαφορετικός τρόπος οδήγησης ακόμα και οι ηλεκτρικές πρίζες είναι διαφορετικές. Λογικό λοιπόν να διαφέρει σε ορισμένες συνήθειες και στο κυνήγι.
Όλα λοιπόν ξεκινούν από το ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Από την εποχή του Μεσαίωνα και μέχρι σήμερα όλη η Μ. Βρετανία είναι ιδιόκτητη, κρατική γη δεν υπάρχει. Πρώτος και μεγαλύτερος ιδιοκτήτης είναι το βασιλικό στέμμα και έπειτα ακολουθούν εύποροι
ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας που σήμερα νοικιάζουν την γη τους σε αγρότες και κτηνοτρόφους.
Μέσα σε αυτήν την μερί
δα των ενοικιαστών βρίσκονται και οι κυνηγοί, είτε σαν μια οργανωμένη παρέα, είτε μεμονωμένα, είτε σαν εταιρεία που διοργανώνει κυνηγετικές εξορμήσεις.
Το δύσκολο ώστε να μπορέσεις να κυνηγήσεις στην Αγγλία είναι να σου δώσουν άδεια οπλοκατοχής η οποία χρειάζεται πολλές και σοβαρές προϋποθέσεις αν λοιπόν εξασφαλίσεις τις προϋποθέσεις τα υπόλοιπα είναι ε
ύκολα.
Για να γνωρίσω όλα αυτά που αφηγούμαι χρειάστηκα την βοήθεια ενός καλού φίλου μόνιμου κάτοικου της Αγγλίας του κ. Μπάμπο Χαραλάμπους.
Ο Μπάμπο ζει στην Αγγλία πάνω από 25 χρόνια και η αιτία ήταν ο ξεριζωμός από τον χωριό του στην Κύπρο με την εισβολή των Τούρκων, παρόλα ταύτα κατάφερε να χτίσει την ζωή του σε ένα ξένο τόπο φτιάχνοντας μια υπέροχη οικογένεια και ζώντας μια όμορφη και άνετη ζωή εκεί.
Ο φίλος μου ο Μπάμπο εδώ και χρόνια νοικιάζει μια πολύ μεγάλη έκταση στα βόρεια ανατολικά της Αγγλίας με απέραντα σταροχώραφα, εκτάσεις με πατάτες και ζαχαρότευτλα, αυτή η μεγάλη έκταση διαχωρίζεται από φυσικούς φράχτες όπου είναι και το μεγάλο μυστικό για την ύπαρξη πάρα πολλών θηραμάτων.
Οι φράχτες λειτουργούν ως καταφύγιο των θηραμάτων από τα αρπακτικά όπως νυφίτσες που κάνουν μεγάλη ζημιά και από τα άλλα τα κορακοειδή που υπήρχαν παντού.
Έτσι τα θηράματα με σύμμαχο τους φυσικούς φράχτες, τις κλιματολογικές συνθήκες, τις συνεχείς βροχοπτώσεις που έχουν ως αποτέλεσμα την ύπαρξη πληθώρας γαιωσκόληκων παρέχουν ένα εξαίρετο περιβάλλον στα θηράματα.
Επίσης οι συνεχείς εμπλουτισμοί θηραμάτων από τους ιδιοκτήτες της κάθε φάρμας παρέχουν ένα ειδιλιακό τόπο για κυνήγι, στην εξόρμηση που κάναμε με τον Μπάμπο συναντήσαμε ότι
θήραμα φαντάζεστε.
Τι να περιγράψω πρώτα από τις χιλιάδες φάσσες που έπαιζαν σαν τα περιστέρια στο Σύνταγμα. Από τους εκατοντάδες φασιανούς που έβλεπα καθοδόν με το αμάξι να βοσκούν μέσα στα χωράφια, τις πάπιες τα μπεκατσίνια τους λαγούς και τα ζαρκάδια.
Έτσι λοιπόν φαντάστικα ότι το κυνήγι θα ήταν εύκολο έως και ανιαρό.
Θα κυνηγούσα με ένα πολύ ωραίο πλαγιόκανο του φίλου μου του Μπάμπο γιατί το δικό μου δεν ήταν εύκολο να μπει στην ξένη χώρα και οι διαδικασίες που χρειάζονται θα με κούραζαν υπερβολικά. Παρόλα ταύτα το όπλο μου ταίριαξε ακριβώς και έτσι από πλευράς σκόπευσης δεν είχα κανένα πρόβλημα.
Για το θέμα των βοηθών στο κυνήγι είχαμε 3 Κούρτσχααρ τον Quickstep, Apollo και Argo έμπειρα σκυλιά με πολλές εξόδους στο κυνήγι αλλά και πολλούς τίτλους στο θέμα εργασία και μορφολογίας. Το ένα από αυτά έχει φτάσει στον τίτλο Kleeman. Με σύμμαχο όλα τα προαναφερθέντα το κυνήγι θα είχε μεγάλη επιτυχία.
Ξεκινήσαμε την εξόρμηση μας γύρω στα 500 μέτρα από εκεί που περπατάγαμε με τους σκύλους έπαιζαν αρκετά κοπάδια φάσσες οι οποίες ήταν επιφυλακτικές και δεν μας πλησίαζαν, ενώ συνεχίζαμε να περπατάμε με τους σκύλους οι οποίοι ήταν συνεχώς σε δράση έτοιμη να ακινητοποιηθούν μπροστά σε θήραμα, θήραμα δεν βλέπαμε.
Άρχισα να προβληματίζομαι για το τι συναίβενε, έτρεξα μπροστά από τους σκύλους για να δω τι συνέβη και έκπληκτος είδα ότι οι φασιανοί αλλά και άλλα θηράματα προπορεύονταν από τους σκύλους τουλάχιστον εκατό μέτρα μπροστά και τρέχανε ώστε να ξεφύγουν, έμεινα άναυδος.
Ρωτώ τον φίλο μου αν έτσι συμπεριφέροντε τα πουλιά και όλο ηρεμία μου απαντά ότι οι φασιανοί εδώ είναι άγριοι και δεν είναι του κλουβιού και ότι το σκυλί κάνει μεγάλο κόπο και πρέπει να είναι μεγάλης νοοτροπίας για να μπλοκάρει έναν φασιανό.
Αυτό στην αρχή με δυσαρέστησε αλλά έπειτα συνηδιτοποίησα ότι αυτό το κυνήγι ήθελα να κάνω στην Αγγλία. Ένα δύσκολο κυνήγι που θα έβλεπα τις αντοχές τις δικές μας και των σκύλων μας.
Έτσι το κυνήγι συνεχίστηκε με την αδρεναλίνη να τρέχει στο σώμα κάθε φορά που τα σκυλιά βρίσκονταν σε φέρμα. Εκτός της αδρεναλίνης έτρεχε και πολύ ιδρώτας αφού κάθε φορά που τα σκυλιά μπλόκαραν ένα θήραμα κάποιος έπρεπε να προπορευθεί από τους σκύλους ώστε να βάλουμε το θήραμα στην μέση και να το αναγκάσουμε να σταματήσει το κοτάρισμα και να πετάξει ώστε έπειτα να έχουμε την δυνατότητα βολής.
Όπως είναι κατανοητό αυτό μας κούρασε και έτσι αποφασίσαμε να σταματήσουμε για μια ώρα το μεσημέρι να φάμε κάτι και να ξεκουραστούμε εμείς και οι σκύλοι ώστε να συνεχίσουμε με περισσότερες δυνάμεις.
Τον περισσότερο χρόνο μετά το διάλυμα το καταναλώσαμε και πάλι στο ψάξιμο στα ζαχαρότευτλα, όπου όποιος έχει κυνηγήσει ξέρει την δυσκολία του να περπατάς εσύ και οι σκύλοι μέσα εκεί, έλα όμως που οι φασιανοί και τα άλλα θηράματα ήταν περισσότερο εκεί.
Το κυνήγι συνεχίστηκε μέχρι και λίγο πριν την δύση του ηλίου όπου εκτός των φασιανών μας δόθηκε η ευκαιρία βολής και για άλλα θηράματα όπως φάσσες, πάπιες και μπεκατσίνια.
Πραγματικά ήταν ένα πανέμορφο κυνήγι που δυστυχώς στην Ελλάδα ακόμα δεν μπορούμε να το κάνουμε με τόσο μεγάλη ποιότητα, λόγω του ότι ο άγριος φασιανός που υπάρχει βρίσκεται σε μέρη όπου απαγορεύεται το κυνήγι.
Αυτά που αποκόμισα ως θετικά στοιχεία της βιωσιμότητας του κυνηγίου για το μέλλον στην Ελλάδα είναι δύο.
Η ύπαρξη περισσότερων φυσικών φραχτών οριοθέτησης θηραμάτων ότι θα βοηθήσει περισσότερο το θήραμα στην Ελλάδα και επίσης η επιμονή των ανθρώπων που διοικούν το κυνήγι για περισσότερες απελευθερώσεις θηραμάτων με σκοπό των εμπλουτισμό της πανίδας στον τόπο μας.
Έτσι και αυτή η εξόρμηση έφτασε στο τέλος της. Η εμπειρία ήταν μοναδική και ανέλπιστα απρόσμενη. Θα ήθελα για άλλη μια φορά να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο μου για τις όμορφες εμπειρίες που έζησα στην Μ. Βρετανία.
