Αγαπητοί συνάδελφοι κάθε χρόνο έτσι και φέτος τις ημέρες των Χριστουγέννων λαμβάνω το υπόλοιπο της αδείας μου και εξαπολύομαι για 20 ημέρες στην Β. Ελλάδα για να δώ τους δικούς μου αλλά και για να κυνηγήσω.
Ακόμα μια δραστηριότητα που ακολουθώ είναι και η εκπαίδευση κάποιων νεαρών ζώων στις καμπίσιες πέρδικες.
Έτσι και φέτος επισκέφτηκα τα καταπράσινα χωράφια της Θεσσαλονίκης αυτήν την εποχή όπου μέσα τους κυκλοφορούν τα κοπάδια των περδικιών.
Ως γνωστό τα πουλιά είναι κοπάδι ακόμα και για αυτό τα συναντούμε σε γκρουπάκια των 8 ή 10 πουλιών.
Βέβαια παρατήρησα ότι τα πουλιά ήταν πολύ ανήσυχα προφανώς από τις πολλές πιέσεις που δέχονται καθημερινά και για αυτό τον λόγο τραβήχτηκα σε μέρη και κομμάτια πιο μικρά μιας και είχαμε ένα μόνο μικρό ζώο παρέα.
Βγάλαμε λοιπόν το νεαρό μας Κούρτσχααρ σε ένα χωράφι και στην άκρη της μιας πλευράς υπήρχε μια ρεματιά, το μικρό σκυλάκι μετά από λίγη ώρα κινήθηκε προς τα εκεί.
Ξαφνικά το βλέπω να δείχνει ενδιαφέρων και να κινείται εντός της ρεματιάς και να αρχίζει να κυνηγά κάτι, τι ήταν αυτό φυσικά 3-4 κοράκια.
Παρεμπίπτοντος η περιοχή είναι γεμάτη από όλα αυτά.
Αφού ξεσήκωσε τα κοράκια το βλέπω να έχει πάρει κάτι στο στόμα και να το φέρνει προς το μέρος μου, μόλις έφτασε διάκρινα κάποια φτερά και αφού το πήρα από το στόμα του κουταβιού είδα ότι ήταν μια νεαρή πέρδικα. Έχω βγάλει και φωτογραφίες ως απόδειξη του συμβάντος.
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση και πήγα κοντά στο σημείο όπου βρήκε ο σκύλος το πουλί, διότι το πουλί ήταν φρέσκο δηλαδή είχε πεθάνει πριν 2 ή 3 ‘ώρες.
Στο σημείο αυτό βρήκα μόνο μερικά πούπουλά και τίποτα άλλο.
Βέβαια ο θάνατος του πουλιού μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες και όχι κατά αποκλειστικότητα στα κοράκια τα οποία ίσως απλώς δειπνούσαν.
Όμως προσωπικά πιστεύω ότι ο πληθυσμός αυτών των ειδών έχει αυξηθεί αρκετά.
Κάπου φταίμε και εμείς που δεν το βάζουμε σαν πρόγραμμα να σκοτώνουμε 1-2 την φορά αλλά έτσι όπως πάμε με την έλλειψη του αποδημητικού θηράματος από του χρόνου θα τα εξολοθρεύουμε όλα διότι όπως θα έχετε παρατήρηση η φετινή χρονιά θεωρείται από τις φτωχές όσον αφορά το αποδημητικό θήραμα.
Αξίζει να αναφερθεί ότι σε άλλα κράτη οργανώνονται από τους ίδιους τους κρατικούς φορείς εξορμήσεις με σκοπό την εξάλειψη των επιβλαβών, για παράδειγμα οι αρχές της Αυστραλίας σχεδιάζουν το μεγαλύτερο, παγκοσμίως, πρόγραμμα για το 2010 εξάλειψης επιβλαβών ζώων στο νησί Μακουάρι όπου χιλιάδες ποντίκια και κουνέλια απειλούν να ανατρέψουν την ισορροπία της τοπικής πανίδας, το πρόγραμμα εξάλειψης των επιβλαβών ζώων θα κοστίσει 22 εκατομμύρια δολάρια.
Αλήθεια μήπως έφτασε η στιγμή όπου θα πρέπει να δώσουμε βάση στο ενδημικό θήραμα και να φροντίσουμε να αυξήσουμε τους πληθυσμούς αυτών των θηραμάτων.
Μιας και το κυνήγι περνά κρίση και βάλλεται από τις οικολογικές οργανώσεις μάλλον θα πρέπει να ξεκινήσει και ο δικός μας συντονισμός.
Νομίζω ότι το 2010 θα είναι χρονιά όπου θα πρέπει να δώσουμε αρκετές μάχες αλλά και να δραστηριοποιηθούμε με σκοπό να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που όλοι αγαπάμε.
Καλή Χρονιά
Βαρνάβα Μαίρη
