Το Επανιέλ Μπρετόν (Epaqneul Breton )

Από το site του ομίλου Επανιέλ Μπρετόν Ελλάδος

Το Επανιέλ Μπρετόν (Epaqneul Breton ) προέρχεται από την Γαλλική Βρετάνη. Έχει προγόνους τα σκυλιά ( Oysel dogs ) που περιέγραψε κατά το τέλος του Μεσαίωνα ο Gaston Febus. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν τα αρχαιότερα σκυλιά φέρμας στην Γαλλία. Υπάρχουν διάφορες μαρτυρίες που αναφέρουν ότι κατά τον 19^ο αιώνα, όταν Εγγλέζοι ευγενείς ταξίδευαν στην Βρετάνη για κυνήγι μπεκάτσας, είχαν την συνήθεια να αφήνουν τα σκυλιά τους, συνήθως Σέττερ, στους ντόπιους κυνηγούς για φιλοξενία έως την επόμενη κυνηγετική τους εκδρομή. Τα Σέττερ αρκετές φορές διασταυρώθηκαν με τα ντόπια Επανιέλ. Οι Γάλλοι πρόσεξαν ότι τα σκυλιά που προέρχονταν από αυτές τις μάλλον κατά λάθος διασταυρώσεις, ήταν πολύ πιο γρήγορα και είχαν σταθερή φέρμα, ενώ διατήρησαν την μοναδική κοντή ουρά του Επανιέλ. Στην συνέχεια η επιλογή εκατοντάδων ετών, μας έδωσε τον σπουδαίο αυτόν σκύλο φέρμας που γνωρίζουμε σήμερα. Το πρώτο Στάνταρ του Επανιέλ έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1907 υιοθετήθηκε στις 7 Ιουνίου 1908, διορθώθηκε αρχικά τον Μάρτιο του 1923, πάλι το 1933 και τέλος το 1956 οπότε και καθιερώθηκε.

Γενικά :  Μικρός σκύλος, όμορφος, πολύ ενεργητικός, άγρυπνος, δίνει την εντύπωση του μικρού, έξυπνου, πολύ ζωηρού και ευγενικού ζώου. Πρέπει να έχει μια σχεδόν τετράγωνη φιγούρα όταν κοιτάμε απ' το πλάι. Ο χαρακτήρας του είναι καλός, ισορροπημένος, ευγενικός, πολύ καλός με την οικογένεια.

Κεφάλι : Κρανίο στρογγυλοειδές όταν κοιτάμε από εμπρός, οι γραμμές κρανίου-ρύγχους παράλληλες ή με μικρή γωνία. Το εύρος του κρανίου στα ζυγωματικά περίπου, 11-12 εκατοστά. Μικρό στοπ που τελειώνει με απαλή γωνία στο ρύγχος. Η μύτη έχει το χρώμα της πιο σκούρας κηλίδας του τριχώματος. Ρουθούνια μέτριου μεγέθους και ανοικτά. Το άνω χείλος καλύπτει λίγο στο πλάι το κάτω. Η οδοντοστοιχία κλείνει ψαλιδωτά. Μάτια μάλλον στρογγυλά, χρώματος πλησίον αυτού της μύτης, με έξυπνη και ζωηρή έκφραση. Ποτέ εξωφθαλμία (γουρλωμένα). Αυτιά που ξεκινούν ψηλά στο κρανίο, τριγωνικά με μικρό στρογγύλεμα στην άκρη, κολλημένα στα μάγουλα και μακριά έως περίπου το κάτω μέρος της σιαγόνας.

Λαιμός :  Μέτριος, βγαίνει καθαρά από τους ώμους, με δέρμα ελαφρώς χαλαρό αλλά όχι με δίπλες.
Σώμα:  Πλάτη ίσια με πολύ μικρή ανοδική φορά από τα καπούλια προς τους ώμους. Μηροί καλά σχηματισμένοι με τα πίσω πόδια ίσια και τους αγκώνες σε ευθεία με το ισχίο. Μπροστινά πόδια ίσια, πέλματα οβάλ, ποτέ ανοικτά, με λίγες τρίχες ανάμεσα στα δάκτυλα. Στήθος καλά σχηματισμένο με ελαφρώς εμφανή τα τελευταία πλευρά και βαθύ έως τον αγκώνα.

Ουρά :  Ίσια και έως 10 εκατοστά μακριά. Συχνά μικρό γύρισμα στο πλάι. Μερικά ζώα γεννιούνται χωρίς ουρά!

Τρίχωμα :  Μέτριου μεγέθους και κολλημένο στο σώμα, ελαφρώς κυματοειδές. Στα μπροστινά πόδια λίγο μακρύτερο , αρκετά μακρύ στα πίσω και κυματοειδές.

Χρώματα :  Άσπρο-πορτοκαλί, άσπρο- καφέ( liver ), άσπρο-μαύρο, και τρίχρωμο(άσπρο - πορτοκαλί - μαύρο) ή (άσπρο - πορτοκαλί - καφέ)

Μέγεθος :  Από 47 έως 51 εκατοστά.

  Ιδανικό μέγεθος για αρσενικά : 48-50 εκατ.

  Ιδανικό μέγεθος για θηλυκά    : 47-49 εκατ.

Κίνηση : Στον περίπατο κίνηση ελαφρώς με το πλάι, άνετη και ζωηρή. Στο κυνήγι, γρήγορο gallop και συχνά άλματα, τεντώνοντας τα πόδια πολύ, εμπρός και πίσω. Το Επανιέλ είναι ένα παθιασμένο πουλόσκυλο και σχεδόν τέλειο μπεκατσόσκυλο. Είναι άλλωστε αυτός και ο κύριος λόγος αναπαραγωγής του στην Βρετάνη, που είναι εξαιρετικός μπεκατσότοπος. Τα ώριμης ηλικίας κυνηγόσκυλα, με πολυετή πείρα στην μπεκάτσα, προσέχουν πάρα πολύ τα πονηρά πουλιά, κινούνται αθόρυβα στο δάσος και φερμάρουν ιδανικά, δίνοντας την ευκαιρία που χρειάζεται ο κυνηγός!!